گردشگری روستایی؛ فرایندی نو در راستای توسعه پایدار

گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع جهان در دهه های اخیر رشد سریعی درتوسعه اقتصادی جهان داشته است. از زمانی که روستاها با شهرها ارتباط برقرار کردند و نیازهای فراغتی شکل گرفته در شهرها مستلزم محیط های طبییی و دست نخورده شدند، گردشگری روستایی شکل گرفت.روستاها به منزله فضای حیاتی تیداد بسیاری از انسان ها به ویژه در جوامع درحال توسیه که با انبوهی از مشکلات، محدودیتها و کمبود منابع و سرمایه روبه رو هستند، به منظور جوابگویی به تأمین نیازها و همچنین ارتقای سطح و کیفیت زندگی، اشتغال و بهبود وضعیت اقتصادی - اجتماعیساکنان این سکونتگاهها درگذر زمان نیازمند رشد و توسعه هستند.دراین راستا گردشگری یا همان توریسم، امروزه یکی از صنایع به سرعت در حال رشد دنیا و ابزاری برای افزایش درآمد ملی کشورهای جهان به حساب می اید یکی از جذابترین وشاید جدیدترین شاخه های این صنعت، گردشگری روستایی است که اخیراً مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته است. امروزه بسیاری از سیاست گذاران و برنامه ریزان، گردشگری را به مثابه ابزاری برای ثبات اقتصادی و توسعه برای جوامع روستایی می دانند و عده ای نیز توسیه گردشگری روستایی را در حل مشکلات مناطق روستایی مؤثر و ضروری می دانند و آن را شرط لازم برای حرکت به سوی عمران وتوسعه نواحی قلمداد می کنند.صنعت گردشگری روستایی را باید همانند لبه های تیز یک تیغ بدانیم که اگر صحیح و بر اساس اصول و نظم، توسیه وگسترش نیابد، نه تنها به عمران و اصلاح مناطق روستایی کمک نخواهد کرد، بلکه آثار مخرب و جبران ناپذیری را بر بخش های اجتماعی، اقتصادی، طبییی، زیست محیطی و دیگر بخش های جوامع روستایی و نهایتاً کل جامیه بر جا خواهدگذاشت.در پژوهش پیشرو تلاش است که ضمن بیان اصول و مفاهیم گردشگری روستایی و ارتباط تنگاتنگ آن باموضوع توسعه پایدار روستایی با تکیه بر روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و داده هاو - اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای واسنادی به این امر دست یافت.

Keywords:

گردشگری , گردشگری روستایی , توسعه روستایی , توسعه پایدار