توسعه روشهای وزن دهی به فعالیت های پروژه با استفاده از معیارهای چند گانه و مدل های فازی. (مطالعه موردی: بخشی از یک پروژه پالایشگاهی)

دقت اندازه گیری و نحوه محاسبات میزان پیشرفت پروژه همواره یکی از چالشهای ذی نفعان پروژه بوده است. در روشهای سنتی وزن فعالیت ها بر مبنای یک پارامتر مشترک همچون زمان یا هزینه، محاسبه می شد. اما عوامل تاثیرگذار بر میزان اهمیت فعالیت ها بیش از یک عامل بوده و عدم توجه به آنها یکی از علل کاهش دقت محاسبات می باشد. در این تحقیق سه عامل هزینه، زمان و کیفیت به عنوان عوامل ترکیبی دخیل در تعیین اهمیت فعالیت ها و محاسبه وزن آنها بکار گرفته شده اند. ابتدا با روش دلفی فازی، نظر خبرگان در مورد میزان ارجحیت سه معیار مذکور نسبت به یکدیگر اخذ و سپس با روشهای فرایند تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی فازی و فرایند تحلیل شبکه ای نسبت به محاسبه آن اقدام شده است. همچنین نظر خبرگان در مورد زمان اجرا و شاخص کیفیت هر فعالیت جمع آوری گردیده و به همراه اوزان هزینه ای استخراج شده از اسناد پروژه، با بهره گیری از روش تاپسیس، فاصله میزان مطلوبیت هر فعالیت نسبت به راه حل ایده آل محاسبه گردیده و به عنوان معادل وزنی آن لحاظ شدهاست. روش پیشنهادی روی بخشی از یک پروژه پالایشگاهی اجرا شده و نتایج کاربردی و قابل قبولی حاصل شده است.

Keywords:

پیشرفت پروژه , هزینه , زمان , کیفیت , تصمیم گیری چند معیاره , مدل های فازی