مدیریت بهینه زیر ساخت سامانه های آب شهری به وسیله پیش بینی نرخ شکست لوله ها با استفاده از مدل تلفیقی SVR-CGA

یکی از عوامل هدر رفت آب به شبکه های آبرسانی باز می گردد و در نتیجه مدیران و مسئولان این سیستم ها باید همواره شاخت دقیق و صحیحی از انزوال و خرابی سازه ای و شکست در لوله های اصلی آبرسانی داشته باشد. از این رو پیش بینی نرخ شکست لولههای شبکه توزیع آب یکی از مهمترین عوامل در جلوگیری از کاهش هدررفت آب در شبکه های توزیع آب خواهد بود. مطالعه و روشهای گوناگونی برای پیش بینی نرخ شکست در لوله های شبکه های توزیع آب شهری توسط محققان مختلف در سراسر جهان صورت گرفته و ایجاد شده است که هر یک با توجه به پارامتر های تحت تاثیر و روش های مورد بررسی دارای ویژگی های خاص خود می باشد. روشهای زیادی از جمله روشهای کلاسیک و هوشمند در این زمینه مطرح شده و پیشرفت هایی نیز به وجود آورده اند. در این تحقیق پارامتر های موثر در پیش بینی نرخ شکست شبکه های توزیع آب لحاظ شده و با استفاده از تکنیک تلفیقی ماشین بردار پشتیبان و الگوریتم ژنتیک (SVM-GA) به بررسی و مقایسه بین انواع توابع کرنل، توابع زیان در SVM پرداخت شده است. هدف اصلی این تحقیق بهینه نمودن پارامتر های مرتبط با این توابع و انتخاب ساختار بهینه برای مدل SVM جهت پیش بینی مطلوب تر نرخ شکست لوله ها به وسیله الگوریتم ژنتیک در این مدل تلفیقی می باشد. نتایج حاصل از این مقایسات برتری توابع کرنل RBF و تابع زیان Quad را نشان می دهد.

Keywords:

ماشین بردار پشتیبان , الگوریتم ژنتیک , توابع کرنل , توابع زیان , نرخ شکست لوله ها