خاطره احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب، گروه مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه یاسوج
محمد پروین نیا - استادیار گروه مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه یاسوج

آلودگی ناشی از تولید و انتقال مواد شیمیایی در منطقه ویژه پارس قشر سطحی آبرفتها را آلوده می کند که به همراه نفوذ ریزش های آسمانی و یا رواناب های سطحی به سفره های آب زیرزمینی منطقه می رسد. علاوه بر این بهره برداری از منابع آب زیرزمینی منطقه در چند سال گذشته، به علت تقاضای روزافزون به آب شرب و نیاز طرح های عمرانی، افزایش چشمگیری یافته است. این پژوهش به بررسی زیست محیطی سفره های آب زیرزمینی منطقه پرداخته و راهکارهای مقابله با افت سطح آب و آلودگی های موجود را با تهیه نقشه هم سولفات، هم کلر، هم نمک و هم سختی آب زیرزمینی منطقه پارس، ارائه نموده است. نتایج نشان می دهد ضریب ذخیره باد زن های آبرفتی حدود 5 درصد، در دشت سیلابی حدود یک درصد و در سایر نقاط کمتر از یک درصد است بنابراین امکان ذخیره آبخوان های منطقه کم است و نمی توان حجم قابل ملاحظه ای آب در این آبخوان ها ذخیره و یا از آنها برداشت نمود. سوزاندن زائدات پتروشیمی ها و پالایشگاه های گاز، غلظت آلاینده های هوا از جمله SO2 ، NO2 ، O3 ، VOC ، CO ، H2S را افزایش داده است. آلودگی خاک منطقه نیز با فلزات سنگین از جمله: کادمیوم، سرب و کبالت، یک مشکل جدی و در حال گسترش است، که در آینده آبخوان های منطقه را تحت تأثیر قرار خواهند داد.

منطقه پارس، تزریق مصنوعی، آلودگی هوا، فلزات سنگین، رواناب سطحی