مقایسه کارایی الگوریتم های ماشین بردار پشتیبان و K نزدیک ترین همسایگی برای طبقه بندی کیفیت آب زیرزمینی

امروزه در کشور ما آبهای زیرزمینی یکی از منابع مهم آبی به شمار می روند که برای تأمین نیاز شرب مورد استفاده قرار می گیرند. از این رو تعیین کیفیت آنها کاملا ضروری است. یکی از راه های تعیین کیفیت آب، محاسبه شاخص های کیفی است که کاری بسیار زمانبر و نیازمند به نظرات کارشناسی است. راهکار دیگر برای طبقه بندی کیفی آب، استفاده از الگوریتم های طبقه بندی است که می توان با یکبار آموزش این الگوریتم ها، کیفیت هزاران نمونه آب را به آسانی تعیین نمود. ولی سئوال این است که آیا و تا چه اندازه، نتایج این الگوریتم ها با یکدیگر متفاوت است و کدام الگوریتم دارای نتایج صحیح تری است. برای پاسخگویی به این سئوالات، در مقاله حاضر، کارایی دو الگوریتم پرکاربرد ماشین بردار پشتیبان و K نزدیک ترین همسایگی با استفاده از روش صحت سنجی متقاطع 5 لایه برای طبقه بندی کیفیت آب زیرزمینی بررسی و مقایسه شده است. بدین منظور از آمار کیفیت آب ۱۰۰ چاه مشاهداتی در دشت تهران در سال آبی ۱۳۸۲-۸۳ استفاده شده است که بر اساس دو آلاینده نیترات و کلر و با استفاده از شاخص CCME طبقه بندی شده اند. نتایج این تحقیق نشان داد که الگوریتم ماشین بردار پشتیبان به خوبی آموزش پذیر است به طوریکه در مراحل واسنجی و صحت سنجی بدون خطا بوده است و کارایی بسیار بهتری نسبت به الگوریتم K نزدیک ترین همسایگی برای طبقه بندی کیفیت آب دارد.

Keywords:

طبقه بندی کیفی , آب زیرزمینی , ماشین بردار پشتیبان , K نزدیک ترین همسایه , CCME