بررسی توپوگرافی بستردرحضورگروه آبشکن های نفوذپذیر و نفوذناپذیر

استفاده از آبشکن ها یکی ازروشهایی است که به طور معمول جهت حفاظت از سواحل و به منظور ته نشینی رسوبات در دهه های اخیر در رودخانه ها مورد توجه قرار گرفته است. در واقع آبشکن ها با تعدیل شرایط هیدرولیکی جریان، قدرت فرسایشی آب و توان حمل رسوبی را در میدان آب شکن کاهش داده و زمینه رسوب گذاری و تثبیت کناره های رودخانه را فراهم می آورد. با ساخت آبشکن شرایط جدیدی در رودخانه ایجاد می شود که منجر به آبشستگی اطراف آبشکن ها می گردد. چنان که از میزان آبشستگی و الگوی اطراف آبشکن ها اطلاع حاصل شود طراحی آبشکن را می توان با دقت بیشتری انجام داد. درگذشته تحقیقات وسیعی بر روی عمق آبشستگی اطراف آبشکن های منفرد شده است، بنابراین در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی آبشستگی و رسوبگذاری اطراف سری آبشکن ها پرداخته می شود. آزمایش ها در شرایط آب زلال و با آبشکنهای با درصد نفوذپذیری های ٪۰ (بسته) تا ٪۵۰ درون فلومی به عرض ۰/۵۶ متر و طول ۷/۳ متر و ارتفاع ۰/۶ متر انجام شد. مشاهده شد که با افزایش درصد نفوذپذیری ها آبشستگی اطراف سری آبشکن ها به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد. که نتایج آنها به صورت نمودار و شکل آورده شده است.

Keywords:

آبشکن نفوذپذیر , آب زلال , سری آبشکن ها , درصدنفوذپذیری