حمید نعیمی نوبندگانی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران سازه های هیدرولیکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد استهبان
منوچهر حیدرپور - استاد تمام دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان

پل ها از جمله مهمترین و پرکاربردترین سازه های رودخانه ای هستند و به عنوان کلید راه های ارتباطی از اهمیت زیادی برخوردارند. هر ساله با وقوع سیلاب درهررودخانه تعداد زیادی از این پل ها، تخریب می گردند. یکی از مهمترین عوامل این تخریب ها، آب شستگی اطراف سازه های هیدرولیکی مانند پایه ها و تکیه گاه ها که در بستر رودخانه قرار دارند، می باشد. به همین دلیل تلاشهای بسیاری برای کنترل و کاهش آبشستگی تکیه گاه پل صورت گرفته است. در این تحقیق تاثیر استفاده از زبری در کاهش میزان آبشستگی موضعی در اطراف تکیه گاه پل مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از انجام این تحقیق این است که با استفاده از ناهموار کردن سطح تکیه گاه پل و بررسی تاثیر ابعاد زبریها و فاصله ی بین آنها، جریان روبه پایین و گردابه های نعل اسبی کاهش یافته و درنتیجه میزان آبشستگی کاهش یابد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داده که با اعمال زبری، آبشستگی تا حدود 42 درصد کاهش یافته است.

آبشستگی موضعی، تکیه گاه پل، زبری، آب زلال