اسدالله رئیسی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرمشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
حسین حیدرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرمشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
حسن یوسفی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرمشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
یاسر خدابخش - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرمشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

زمانی که عقد وکالت منعقد میشود ، وکیل و موکل نسبت به یکدیگر حق و تکلیف یافته، دارای روابط حقوقی، وظایف و مسؤولیت های متقابلی می شوند. تعهدات وکیل در برابر موکل یا به طور مستقیم ناشی از عقد وکالت است، که به «تعهدات قراردادی» مرسوماند، و یا اینکه ناشی از الزاماتی است که بهموجب قانون برای شخص ایجاد میشود که از آن تحت عنوان «تعهدات قانونی» یاد میشود. مسئولیت قراردادی وکیل و اخلاق حرفهای ایجاب میکند که وکلا در قبول وکالت هرچند که بر اساس اصول حقوقی، مدارک و دلایل ابرازی موکل را جهت طرح دعوا یا دفاع از موکل کافی بدانند ، نباید به موکل وعده قطعی و صد در صد برای کسب نتیجه و موفقیت در دعوی را بدهند؛ بنابراین تعهد وکیل، تعهد به وسیله است نه تعهد به نتیجه. از وظایف قانونی وکیل میتوان به صداقت، درستکاری،رعایت حدود اختیارات در وکالت، حفظ اسرار موکل، پی جوییو مراقبت های لازم در دعوی و تشویق به سازش و ... اشاره کرد. در این مقاله تلاش بر این است که به لحاظ اهمیت تبیینتعهدات وکیل در برابر موکل، این موضوع از زوایای مختلف (با توجه به آییننامه اصلاح قانون وکالت، و لایحه جامع وکالت)در حقوق ایران نقد و بررسیشده و سپس با نظام حقوقی فرانسه موردمطالعه تطبیقی قرار گیرد.

وکیل، تعهدات قراردادی، تعهدات قانونی، نظام حقوقی ایران، نظام حقوقی فرانسه