مریم نادعلی - کارشناس ارشد حقوق خصوصی و وکیل پایه یک دادگستری
سیدحسن موسوی - کارشناس ارشد حقوق خصوصی و وکیل پایه یک دادگستری
مریم السادات موسوی - کارشناس ارشد حقوق خصوصی

طرفین باید به تعهدات قراردادی و مفاد آن که هنگام تنظیم قرارداد (معامله) با طرف خود توافق میکنند به موقع وصحیح اجرا نمایند و از هرگونه قصور و اهمال بپرهیزند ولی گاهی اتفاق میافتد که به حق یا ناحق یکی از طرفین ازایفای تعهد خویش نسبت به مفاد قرارداد خودداری و استنکاف میورزد و همین امر باعث اختلاف و نهایتاً اقامهدعوا میشود. قبل از هر چیز وکیل موظف است از شعله ور شدن خصومت جلوگیری و با سازش دادن طرفین وترغیب موکل به سازش، اولاً آرامش را به جامعه برمیگرداند ثانیاً تأثیر آن در کاهش ورودی پرونده ها به دستگاهقضایی نیز به وضوح دیده میشود در این مقال وکلای دادگستری نقش بسزایی دارند. البته تشویق و ترغیب اصحابدعوی به سازش همانگونه که در ماده 31 قانون اصلاح پارهای از قوانین دادگستری برای وکلا مقرر شده، همیشهموفق نیست و گاه در ابتدا مصلحت نیست و ممکن است وکیل غبطه موکل را در اقامه دعوا بداند در این صورتباید خود را برای طرح دعوی در دادگاه با مشکلات و هزینههای آن آماده کند. در نوشتار حاضر ضمن بررسی بهموارد سازش، صلح و داوری، نقش وکیل در صلح و سازش بین متداعیین و راهکارهای اتخاذ شده آن مآلاً محاسنسازش پرداخته شده است. بنابراین رعایت غبطه و صلاح موکل ایجاب میکند که در ختم، حل و فصل دعوای او ازطریق سازش یا موافقت با سازش در دعوایی که علیه او طرح شده، از پوششهای قضایی و قانون موجود استفادهشود که مطمئن ترین آن استفاده از اسلوب داوری با سازش است افزون بر این، مصلحت اقتصادی موکل و گاه نوعدعوا، پیچیدگی و تخصصی بودن آن اقتضا میکند وکیل با تفهیم موضوع به موکل خویش، حتی با طرف دعوا توافقکنند دعوا با سازش خاتمه یابد.

سازش، داوری، وکیل، صلح، اصحاب دعوی