اعظم امامی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد، گروه فقه ومبانی حقوق اسلامی، میبد، ایران
سیدعلیرضا عظیمی دخت - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، میبد، ایران

فعا لیت های اقتصادی و کسب درآمد زنان از گذشته های دور میان ملت ها متداول بوده است. متون قطعیه شریعت،هیچ کدام برخلاف آن چه شهرت یافته است، از نظریه حرمت اشتغال زنان جانبداری نکرده اند؛ زنان مسلمان عصر تنزیل بامراعات قواعد نظم اجتماعی به مشاغل گوناگون از تجارت، کشاورزی، دامداری وخدمات عمومی اشتغال داشتند. اگر چهاشتغال زنان به شکل امروزی اش در گذشته وجود نداشته است. تحولات بسیاری طی دو سده اخیر در جهان رخ داد کهموجب گرایش فزاینده زنان به اشتغال شد. این فعالیت گاهی در قالب مشارکت در افزایش سرمایه ومنابع مالی خانواده شکلمی گرفت؛ بدون آن که زنان جداگانه درآمدی دریافت کنند.درمقاله حاضر با بررسی منابع کتابخانه ای و روش توصیفی و تحلیل محتوا در صدد است که موقعیت شایسته وواقعی زنان به عنوان نیمی از جمعیت جوامع مختلف به درستی شناخته شود و برای مشارکت سیاسی آنان بسترهای مناسب وشرایط لازم مهیا شود. نکته قابل توجه این است که صرف اعطای حقوق مساوی به زنان در قوانین و مقررات کافی نمی باشد.و زنان باید در عمل به حقوق حقه ی خود نائل شوند. اما هنوز فاصله ی زیادی میان آنچه هست و آنچه که باید باشد، وجوددارد، بدین معنا که بین عملکردها با گفتارها و نوشتارها تفاوت بسیاری وجود دارد این امر به دلایل مختلفی از جمله عواملفرهنگی و تاریخی بستگی دارد که باعث شده، هنوز زنان به طور عملی نتوانند به آنچه که به لحاظ قانونی استحقاق آن رادارند دست یابند. لذا شایسته است؛ برای حضور زنان در تصمیم گیری های کلان کشور باید به افزایش آگاهی های اجتماعیو سیاسی، ایجاد تحولات لازم در قوانین و مقررات حقوقی و نیز هنجارهای اجتماعی پرداخته شود.

تاریخچه، وکالت، خلاقیت، خودباوری، اشتغال زنان