جمیله مرادی

علامه طباطبایی (رضوان الله علیه) برای رفع ناهنجاری ها و نابسامانی های اجتماع و استیفای حقوقستمدیدگان از ستمگران،و حفظ کرامت انسانی، جامعه ی بشری را ناگزیر از تشکیل یک نظام اجتماعی وحاکمیتی می بیند.ایشان در فلسفه سیاسی و یا نظام اجتماعی اسلام، صاحب دیدگاه مستقلی است که آن را ازنصوص آیات و روایات استخراج کرده و سپس با براهین عقلی، ادعای خویشرا به اثبات رسانده است.ایشانعدالت اجتماعی را از مقتضیات اولیه طبیعت انسان میداند و رعایت عدل و داد و تساوی حقوق افراد را امریضروری می شما رد و از اینکه پیوسته جریان اعمال زور و قدرت،تحمیل زبردستان بر زیردستان، له شدنناتوانان در چنگال توانایان و بندگی و ذلت طبقه ضعیف برای رسیدن طبقه ی نرومند به مقاصد خودشان دراجتماع انسانی دارد، رنج می برد. بدین جهت به لزوم نهضت و انقلاب براب از بین رفتن نابسامانی ها و تحقق عدالتاجتماعی اصرار می ورزند لذا می نویسند:این روش صالحی است که برای اولیای دین ثابت بوده و ایشان درخدمات خود جز خدا را در نظر نداشتند. ایشان با آنکه فیلسوفی عارف،و مدرس و مفسری عالی مقام بوده وظاهرا در صحنه های اجتماعی ،سیاسی کمتر حضور داشته اند،اما آنطور که از آثار او پیداست بیش از بسیاری ازهمکسوتان و اندیشمندان معاصر خویش در این زمینه ها حساس و صاحب نظر بوده است.

انقلاب،اهداف انقلاب،اصلاح و انقلاب در قرآن،رویکرد علامه به انقلاب اسلامی