کارآفرینی اجتماعی رویکردی نوین در کسب و کار

کارآفرینی به عنوان پدیده ای نوظهور، به تازگی در محافل علمی ایران مطرح شده است. احیای تحقیقات و عملیات کارآفرینی در دنیا به دهه 1890 میلادی باز می گردد، که آن را انقلاب کارآفرینانه نام گذاری کرده اند.جان تامپسون معتقد است رفتار کارآفرینانه نیازی فراگیر و ضروری برای تمامی سازمان ها (دولتی، خصوصی، داوطلبانه و غیره ) با هر اندازه (بزرگ، متوسط و کوچک) است. کارآفرینی اجتماعی، ایجاد راه حل های نوآورانه به منظور رفع مشکلات اجتماعی و بسیج ایده ها، ظرفیت ها، منابع و مقررات اجتماعی مورد نیاز برای تغییرات اجتماعی است. با توجه به چالشهایی که کارآفرینان اجتماعی با آن روبرو هستند، نیازمند تدوین سیاست های حمایتی مناسب می باشد. بررسی این نوع سیاست ها در کشورهای پیشرو در توسعه کارآفرینی اجتماعی، به تدوین سیاست های حمایتی تنظیمی توسعه کارآفرینی اجتماعی در ایران کمک می کند . کارآفرینی اجتماعی فعالیتی است که با رویکرد کارآفرینانه به رفع نیازهای اجتماعی که در جامعه از توجهات به دور مانده است، می پردازد. از آنجا که تلاش دولتمردان و اقدامات بشردوستانه افراد، نمی تواند به صورت کامل پاسخگوی انتظارات جوامع باشد و عملکرد نهادهای بخش اجتماعی نیز کاملا کارا و اثر بخش نیست، بنابراین برای توسعه مدل ها و روش های نوین حل مشکلات اجتماعی در قرن جدید، به کارآفرینان اجتماعی نیاز است. کارآفرینان اجتماعی کسانی هستند که مسایل اجتماعی را شناسایی و از اصول کارآفرینی برای سازمان دهی و مدیریت فعالیت هایی که موجب تغییرهای اجتماعی می شوند استفاده می کنند.

Keywords:

کارآفرینی اجتماعی , کارآفرینی , رفتار کارآفرینانه , رویکرد کارآفرینانه