مهرزاد پارسافر - استادیارمدعومعماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
علی ارژنگی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس

عرصه عمومی بخشی از زندگی اجتماعی انسان است که از درون آن طی فرآیندی از گفتگوی آزاد و برابر، مبتنی بر استدلال عقلانی، عقیده عمومی به عنوان یک واقعیت مشترک شکل میگیرد. بستر شکلگیری این عقیده عمومی فضاهای عمومی و مشترک است. گرچه این فضاها پراکنده و از هم جدا هستند، یک کل را به نام عرصه عمومی تشکیل میدهند. از دیدگاه برخی از نظریه پردازان، فضای عمومی باز نمود مکانی از عرصه عمومی است و معماری باز نمود کالبدی این فضای عمومی، قالبی برای تعاملات اجتماعی شهروندان می باشد. هدفاز این تحقیق یافتن راهکارهایی برای خلق بناهایی کاراتر در راستای رسالت معماری است. در اینجا نه تنها فرم معماری به طور غیر مستقیم در جهت ایجاد افکار عمومی می باشد، فضاهای منعطف داخلی نیز در این راستا قدم بر میدارد. در ابتدا به تشریح مفاهیم عرصه عمومی و فضای عمومی و بررسی مفاهیم پایه در طراحی ساختمانها با رویکرد اجتماعی- فرهنگی پرداخته میشود و راهکارهایی جهت ارتقاء کیفیت آنها ارائه میدهیم و بیان میشود، در ن بود شرایط شکلگیری عرصههای عمومی، فضاهای عمومی کالبدی نقشی موثر در جهت بالابردن سطح تعاملات جامعه ایفا میکنند . در انتها به تحلیل و مقایسه تطبیقی، بناهای تالار شهر، مجتمع تجاری گلستان، موزه دفاع مقدس و پارک گفتگو و با توجه به زمان احداث آنها و پذیرشاین اصل که هر نسلی احتیاج دارد که نهادهای عمومی خود را بازآفرینی کند و نهادهای عمومی جدیدی ایجاد نماید ، میپردازیم. در این پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی بهرهگرفته شده است که ضمن جمعآوری اطلاعات به صورت مطالعات میدانی و کتابخانهای و با تحلیل دادههای حاصل از پرسشنامهها، به تجزیه و تحلیل موضوع پرداخته شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد، توجه به اصول طراحی بناهای عمومی در افزایش میزان جذب جمعیت و مدت زمان استفاده در فضای باز، نقش بارزی داشته است

عرصه عمومی ، فضای عمومی ، معماری ، فرهنگ ، الگوهای رفتاری ، معماری عمومی نوین