نمادپردازی در هنر دینی و تاثیرش بر معماری مساجد دوره سلجوقی

معماری به معنای آفریدن و ساختن می باشد و از سنخ هنرهایی است که استعداد پروردن نیروی آفرینشگری انسان در آن به اوج جامعیت خودمی رسد، معماری بیشتر از هر هنری با فرهنگ و اندیشه دینی، انسانی مرتبط می باشد. هنر اسلامی دارای گنجینه عظیمی از معانی عمیق عرفانی و حکمت الهی است زیرا این هنر ریشه در بنیانهای ژرف تفکری معنوی و الهی دارد. مهمترین جلوه معماری مذهبی جهان اسلام ساخت مسجد بوده است. که در آن به تعالی انسان توجه شده است. این پژوهش قصد دارد با استفاده از روش تحقیق توصیفی تحلیلی به شناسایی نقش معنای نمادین و رمزگونه نقوش اسلامی بر معماری مساجد عهد سلجوقی بپردازد، و به این سوالات پاسخ دهد که آیا نحوه آرایش معماری مساجد می تواند با مفاهیم اعتقادی دینی مرتبط باشد؟ این نمادها به چه شکلی در مساجد عهد سلجوقی قابل رویت می باشد؟ سپس به معنای نمادین برخی نقوش، تصاویر و همچنین رنگ و نور دراین هنر اسلامی خواهد پرداخت و در نتیجه به این نکته اشاره کند که یکی از مهمترین مبادی هنر معماری مساجد عهد سلجوقی توجه به معنا در پس صورت ظاهر است

Keywords:

نماد , معماری , مسجد , نمادپردازی , عهدسلجوقی