دلبستگی مکان، عاملی تاثیرگذار درارتقاء پایداری اجتماعی - فرهنگی نمونه موردی: محلات جلفا و جویباره دراصفهان

هدف از مطالعه حاضر ، بیان رابطه معنی دار میان « پایداری اجتماعی-فرهنگی » و « دلبستگی مکان » می باشد. این پژوهش سعی در جستجوی روشی است که به توسعه مدنی از ابتدایی ترین مرحله بپردازد. لذا به توسعه مدل یکپارچه ای جهت هم پیوندی ارت باطات اجتماعی همسایگی ( اعتماد همسایگی ، روابط متقابل ، روابط اجتماعی با همسایگان) و مشارکت های نوجوانان ( مسئولیت محلی ، صلاحیتها و رفتار مدنی) ؛ با در نظر گرفتن تاثیرات آن نسبت به انسجام شبکه محلی و تاثیر گذاری آن در مقیاس وسیع جهانی پرداخته شده است . سوال تحقیق این است که آیا با ارتقاء ویژگی های محیطی می توان دلبستگی مکان را ارتقاء داد؟ آیا تشویق نوجوانان در امر مشارکت محلی می تواند موثر در افزایش پایداری اجتماعی-فرهنگی واقع شود؟ فرضیه تحقیق این است که مشارکتهای مدنی ، جن به مهمی در فرآیند شکل گیری هویت داشته و وجود روابط اجتماعی ، میتواند به مشارکت های مدنی بهتری در بزرگسالی منتهی گردد. پژوهش مورد نظر از نوع کیفی می باشد .نمونه های موردی، دو محله جلفا و جوی باره در اصفهان در نظر گرفته شده اند . از میان تعداد 120 نفر از شرکت کنندگان حدود 50 % مرد و 50 %زن، به صورت تصادفی ؛ پرسشنامه و مصاح به بعمل آمد و میزان« دلبستگی مکان » و« پایداری اجتماعی –فرهنگی » مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد، آنچه که وابستگی و دلبستگی ایجاد میکند ، ویژگیهای مناسب محیط زندگی است که برآورنده نیازهای عاطفی و روانی مردمی می باشد. افرادی که احساس تعلق به جایی میکنند ، سعی در حفظ اجزا و ویژگی های آن محل خواهند داشت لذا محیط ساخته شده بعنوان سرمایه کالبدی، تاثیر زیادی بر رفتار از طریق ویژگی های ناشی از مقیاس ، مورفولوژی ، کاربری های مختلف ، فاصله پیاده روی تا محله و ... دارد و میتواند زمینه ساز ایجاد سرمایه اجتماعی ( مشارکت های مردمی ، کمک به ارتقاء محیط زندگی ) و نهایتا پایداری اجتماعی- فرهنگی شود

Keywords:

ارتباطات اجتماعی محله , دلبستگی مکانی , مشارکت مدنی , هویت مکانی , نوجوانان , محله جلفا وجویباره