ارزیابی مدل های رفتاری خاک های دانه ای سیمانی شده با نگرشی به آبرفت درشت دانه تهران

پدیده سیمانی شدن که در بسیاری از خاک ها در سطح کره زمین به انواع گوناگون قابل مشاهده است، دارای تاثیراتی بر رفتار و مقاومت برشی خاک ها است که برای مدل کردن این اثرات باید تغییرات و اصلاحاتی در مدل های رفتاری مرسوم و شناخته شده خاک های معمولی داده شود . در این مقاله میزان کارآیی چند مدل رفتاری مبتنی بر مکانیک خاک حالت بحرانی در شبیه سازی رفتار واقعی خاک های دانه ای سیمانی شده با نگاه ویژه به آبرفت درشت دانه سیمانی شده تهران مورد بررسی قرار گرفته است . به طور کلی افزایش درجه سیمانی شدن باعث کاهش انطباق مدل های رفتاری با رفتار واقعی نمونه ها می شود . اگر سطح تسلیم به نحو مناسبی مرز بین رفتار الاستیک و پلاستیک در نمونه های واقعی را مدل نماید، عملکرد مدل رفتاری به میزان بسیار زیادی ارتقا می یابد . از بررسی مدل های رفتاری مختلف ملاحظه می شود که مدل رفتاری Cam-Clay ساختاری (SCC) ، دارای روابط رفتاری مناسبی جهت مدل کردن رفتار آبرفت سیمانی شده تهران است . این مدل که یک مدل طبقاتی است، در مورد خاک های غیر سیمانی به مدل Cam-Clay اصلاح شده تبدیل می شود و همین مساله باعث می شود که بتوان از این مدل هم در خاک های غیر سیمانی و هم در خاک های سیمانی شده استفاده نمود . نقطه ضعف این مدل در سطح تسلیم آن است که می توان این ضعف را با ترکیب کردن این مدل با مدل رفتاری Lagioia & Nova (1995) تا حدود زیادی مرتفع نمود

Keywords:

آبرفت سیمانی شده , مکانیک خاک حالت بحرانی , مدل سازی رفتاری , رفتار پلاستیک , اتساع