بررسی تأثیرات طراحی شهری بر سرزندگی فضاهای عمومی شهری با استفاده از مدل تحلیل فرآیند سلسله مراتبی AHP نمونه موردی: خیابان نادری جنوبی و خیام شمالی شهر قزوین

توجه به نقش فضاهای شهری اجتماع پذیر و انسان مدار در ساختارهای شهری، قدمتی دیرینه در تاریخ شهرسازی داشته و چنین فضاهایی در ادوار مختلف به اشکال گوناگون در شهرها حضور یافته و سبب شکل گیری بافت های شهری سرزنده در پیرامون یا بر حول محور خود شده است. اما پس از انقلاب صنعتی و به ویژه حضور اتومبیل در عرصه شهرها، فضاهای شهری به یکباره در مواجه بااین پدیده جدید محتوای گذشته خویش را از دست داده و عموما عملکردی در خدمت حرکت سواره یافتند. اگر شهر را به مانند یک موجود زنده فرض کنیم برای ادامه زندگی به سرزندگی و نشاط نیازمند است. واضح است که لازمه سرزندگی فضاهای شهری حضور مردم در شهر است. معیارهای عام سرزندگی فضاهای شهری را می توان در قالب 5 لایه ی فرم شهری شامل نظام کاربری و فعالیت،نظام حرکت و دسترسی، نظام استخوانبندی و تجربه فضاهای همگانی، نظام فرم کالبدی و نظام منظر شهری دسته بندی نمود. با عنایت به اهمیت موضوع سرزندگی در شهرهای امروزی، در این مقاله سعی بر آن است که سرزندگی دو فضای عمومی شهر قزوین، خیابان خیام شمالی و نادری جنوبی بر اساس شاخص های حاصل از چارچوب نظری پژوهش اعم از تنوع کاربری ها، نظام حرکت ودسترسی، امنیت، پویایی، جذابیت، خوانایی و مبلمان مناسب مورد بررسی قرار گرفته و با بهره گیری از مدل تحلیل فرآیند سلسله مراتبی AHP میزان تأثیر عناصر طراحی شهری و شاخص های مذکور در سرزندگی این دو فضا مقایسه شود. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که خیابان خیام شمالی با امتیاز 4/05 به عنوان خیابان سرزنده تر با طراحی مناسب تر از خیابان نادری جنوبی باامتیاز 2/95 محسوب میشود

Keywords:

سرزندگی , فضای عمومی شهری , طراحی شهری , قزوین , تحلیل سلسله مراتبیAHP