محمود قدیری - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نورتهران ایران
زهره نظری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نورتهران ایران
صغری شهربابکی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نورتهران ایران
صالحه حسینی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نورتهران ایران

زلزله ازجمله مخاطرات طبیعی است که دارای اثارزیانبار فیزیکی اجتماعی اقتصادی و جانی می باشد باتوجه به غیرمترقبه بودن آن برنامه ریزی برای کاهش خطر وامادگی درمقابل آن ازاهمیت بسزایی برخوردار است این امر درایران نیز باتوجه به خطرپذیری بالای اغلب شهرها ازجمله شهربجنورد ضروری است ازاین رو این پژوهش ضمن سنجش اسیب پذیری فیزیکی دربرابر زلزله به تحلیل رابطه ی آن باشاخصهای اجتماعی شهربجنورد با روش توصیفی تحلیلی می پردازد براین اساس اسیب پذیری فیزیکی با 6شاخص و 18معرف تعریف عملیاتی شد شاخصهای اجتماعی نیز در4 مورد و باجهت مثبت تعریف و درنظر گرفته شد تعیین وزن شاخصهای اسیب پذیری فیزیکی ازطریق روشهای AHPگروهی و SAW و استفاده ازتوابعARG GIS بویژه weighed overlay ,buffering raster classify ,spatial analyst انجام شد برای ازمون فرضیه ی تحقیق نیز ازتابع multivariate درمحیط arc gis استفاده گردید نتایج نشان داد که میزان اسیب پذیری فیزیکی درمحدوده های مرکزی و شرقی شهر بجنورد بیشتر است و ضریب همبستگی بین اسیب پذیری فیزیکی و شاخص کلی اجتماعی اقتصادی 0.28- می باشد ضریب همبستگی برای شاخصهای جمعیتی اجتماعی اقتصادی و توانمندی شغلی به ترتیب برابر با 0.20-و0.25-و0.31-و0.33- می باشد

آسیب پذیری فیزیکی ، شاخصهای اجتماعی ، شهربجنورد ، زلزله