هادی صادقی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج، گروه معماری، هیدج، ایران

معماری در هر برهه از زمان تابع شرایط حاکم بر جامعه بوده و معماری مساجد در هنر اسلامی،جایگاه ویژه ای دارد.ترجمان اندیشه ها و اعتقادات هنرمندانی است که زندگی خویش را برای رسیدن به یگانگی و وحدت صرف کردند.به همین ترتیب مسجد جامع اصفهان یک دایرتالمعارف معماری اسلامی است.در این مقاله به بررسی روند تاریخی در مسجد جامع اصفهان و ابداعات و نوآوری های به وجود آمده در عناصر تشکیل دهنده پرداخته شده است. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان دهنده ی روند تکامل اجزای تشکیل دهنده بنا شامل شبستان مسجد، گنبد جنوبی مشهور به خواجه نظام الملک، گنبد شمالی مشهور به تاج الملک، ایوان شمالی معروف به صفه درویش، ایوان جنوبی معروف به صفه صاحب، ایوان شرقی معروف به صفه شاگرد، ایوان غربی معروف به صفه استاد و...طی دوره های مختلف تاریخی می باشد. وضع موجود طراحی معماری و شهرسازی در ایران از یک بی هویتی و سردرگمی فرهنگی، شخصیتی، اجتماعی، سنتی و عوامل جوی و اقلیمی رنج می برد و به تبع آن شهرهای ما سرشار از عناصر تهی از معانی و اسم های بی مسما شده است. راه حل ارائه شده این است که با شناخت عناصر و ارزشهای معماری اسلامی- ایرانی و تلفیق درست و بجای این سبکهای معماری و همگام سازی با الهام از مکاتب معماری مدرن جهانی به یک سبک معماری اختلاطی با ارزش و جوابگوی نیازهای شهر و معماری امروز دست یابیم. روش تحقیق از نوع تاریخی و توصیفی وتحلیلی بوده و از روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای ومیدانی استفاده شده است

مسجد جامع مسجد جامع اصفهان تحول تیبولوژیکی الحاق درمعماری مسجد