ارزیابی توانمندی جزیره ابوموسی در ساماندهی توسعه فرهنگ گردشگری طبیعی با رویکرد توسعه پایدار

امروزه گردشگری طبیعی با رویکرد رفاهی- فرهنگی از مهمترین عوامل عمران نواحی، فعالیتی ارزآور و متعادلکنندهی طبیعت به شمار میرود که موجب توسعه اقتصادی و اجتماعی در سطح یک منطقه میشود. مجموعه های فرهنگی- گردشگری نیز به نوبه خود در بهبود زیرساخت های شهری نقش بسزایی داشته و از اینرو طراحی موثر آنها براساس استانداردها با رویکرد توسعه، تاثیر زیادی بر بهبود زندگی بشری خواهد داشت. از سوی دیگر توسعه را تکامل سطح زندگی و کشف روش های دستیابی به حرکتی تکاملی به شمار آوردهاند که پدیده های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را متوازن می سازد و شرایط نوینی را برای پویایی اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی فراهم می کند. هدف گردشگری رسیدن به چنین توسعهای است؛ بنابر برنامه ریزی توسعه پایدار ، زیرساخت های گردشگری و فعالیت هایی که در پی آن انجام می شود، باید براساس شاخص های پایداری زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی صورت پذیرد؛ از اینرو ضروری است تا رابطه صحیحی بین ویژگیهای فرهنگی و گردشگری از یکسو و اصول توسعه پایدار از سوی دیگر برای دستیابی به معیارهای مکانیابی پایگاه گردشگری برقرار شود. جزیره ابوموسی در سواحل خلیج فارس یکی از مناطق مستعد در این زمینه به شمار میرود که از پتانسیلهای بالقوه بسیاری برخوردار است و با مطالعات هوشمندانه در این زمینه، می تواند به بستر مناسبی برای رشد گردشگری پویا در کشور تبدیل شود. هدف از این مقاله بررسی توانمندیهای جزیره ابوموسی در ساماندهی توسعه فرهنگ گردشگری در این جزیره به منظور دستیابی به الگوهای توسعه پایدار در طراحی مجموعه های گردشگری و همچنین دستیابی به معیارهای طراحی و ساماندهی اینگونه مجموعهها در منطقه است تا بتواند بومیان منطقه را گردهم آورده و بستری مناسب برای معاش آنها فراهم نماید. از اینرو به منظور دستیابی به اطلاعات مورد نیاز جهت انجام تحقیق، از روشهای تحلیلی-پیمایشی و مطالعات میدانی برای تجزیه و تحلیل سایت و همچنین نمونه برداری زیستی با روشSWOT برای دستیابی به الگوی طراحی آن استفاده شده است.

Keywords:

ساماندهی , مجموعه فرهنگی- گردشگری , توسعه پایدار , جزیره ابوموسی