مریم دورودیان - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه تربیت مدرس

معماری تعاملی و کنش گرا درتلاش برای تعریف تازه ای برای برقراری تعامل بین انسان و معماری است اگرچه این جریان درمرحله ابتدایی و بیشتر درلایه های کنش گری سطحی است اما اهمیت توجه به چگونگی کنش بین اثرهنری و مخاطب همواره دوعامل جدانشدنی درتاریخ جریانهای مختلف هنرومعماری بوده اند اما چنانکه ازمطالعات مبانی جریان ساز درهنر و معماری قابل ادراک است تنها برخی ازاین جریان های فکری دارای دامنه تاثیر وسیع و عمیق برانسان و بویژه درزمانهای مختلف بوده اند ازطرفی مطالعات مختلف درباره معماری ایرانی گویای پیشینه ای قوی دربحث تعامل معنا گرا بین اثرهنری بویژه معماری با انسان مخاطب است چنانکه بتوانیم ابعادمختلف این جریان فکری نو درباره تعامل بین انسان و معماری را متناسب با ویژگیهای ادراک انسانی و پتانسیل های مبانی فکری ایرانی درخلق اثرهنری کشف کنیم و بسط دهیم میتوانیم امیدهای تازه ای درترسیم افقهای جدید درمعماری معاصر ایران ودستیابی هرچه سریعتر این اهداف را فراهم اوریم این مقااله باروش توصیفی تحلیلی درپی تبیین راه های موثر ازجمله بازخوانی اهمیت ادراکات حسی انسان درتعامل با معماری و ادراک محیط برای گسترش حوزه نفوذ اثرهنری برمخاطب درمعماری تعاملی است

معماری تعاملی ، ادراکات حسی ، ادراک محیط