از کوزه همان برون تراود که در اوست تأثیر آموزههای توحیدی بر معمار و تجلی آن در معماری

معماری امروز ما با نوعی کثرت مواجه است. هر روز اندیشه و فناوری جدیدی در عرصه معماری به ظهور میرسد و افراد بر مبنای برداشت خود، به انتخاب یا التقاط اندیشهها میپردازند که نتیجه آن چیزی جز هرج و مرج در آثار معماری نیست؛ آثاری که به جنبه هایی از وجود انسان میپردازند و از دیگر جنبهها غافل میمانند. در این مقاله سعی شده است تا از منظر اسلام به دو سوال چگونه علی رغم تکثر اندیشهها در حوزه معماری، به معماری با هویت اسلامی ایرانی دست یابیم؟ و آیا اسلام پاسخی برای معضل جامعه کنونی ما دارد؟ پاسخ داده شود. به این منظور ابتدا - جهانبینی توحیدی اسلام تشریح شده است. سپس با بررسی فتوتنامه بنایان و رساله معماریه )متعلق به دورهی پیش از مدرن( به عنوان دورهی با هویت معماری، ظهور توحید در ذهن و روح و عمل معماران این دوره به عنوان عامل دستیابی آنان به هویتی والا و آثاری ارزشمند شناخته شده است. در این مقاله معضل معماری کنونی، معضل انسان کنونی برشمرده شده و راه حل معضلات این معماری در حل معضلات معمار آن جستوجو شدهاست. در نتیجه راه دست یابی به معماری با هویت ایرانی اسلامی، زنده شدن ارزشهای توحیدی در آفرینندگان بنا شناخته - شده است که عامل یگانگی معمار و آثار وی، با ذات هستی است. در انتها با جمعبندی موارد ذکر شده و منابع اسلامی دیگر، راهکارهایی برای تربیت معماران ارائه گردیده است.

Keywords:

تفکر اسلامی , توحید نظری , توحید عملی , انسان , تربیت معمار مسلمان , معماری