ارزیابی توسعه معماری تعاملی با تاثیرپذیری از رویکرد تکنولوژی دیجیتال در طراحی

در سالهای اخیر، با ظهور کامپیوتر و بروز گونهای متفاوت از تعاملات بشری، تکنولوژی دیجیتال تأثیرات عمیقی بر روی بسیاری از جنبههای علمی و کاربردی علوم و فنون، هنر و معماری معاصر گذاشته است و بدین طریق راهی برای تغییر جهت تدریجی در افکار و ذهنیت معماران پدید آمده است تا با شفاف کردن نیازها و تطبیق آنها با خواستههای انسان، در جهت پیشرفت به تعامل با تکنولوژی بپردازند. در این میان عدهای از معماران و طراحان در پی آن بودهاند که در جهت معماری مرسوم در گذشته که برمبنای هندسه پایدار استوار بود، نوعی معماری براساس تکنولوژی دیجیتال خلق نمایند که رابطه فعال انسان و فضای معماری را نشان دهد و نام معماری تعاملی را بر آن نهادهاند. معماری تعاملی طرح کلی دیدگاهی برای آینده، از طریق ترکیب و یکپارچهسازی تکنولوژی جدید میباشد. بطور کلی معماری تعاملی شامل سه موضوع تعامل انسان و محیط، ابزارهای محرک فیزیکی و زیرساختهای محاسباتی قابل ادغام میباشد. در این پژوهش، طراحی معماری با رویکرد تعاملی مورد تاکید قرار گرفته و با تشریح مراحل مختلف طراحی معماری تعاملی و سه موضوع اصلی مورد اشاره، سعی خواهد شد تا با معرفی ابزارهای تکنولوژی دیجیتال در قالب محیطهای مجازی و ابزارهای مشارکتی، نقش مثبت معماری تعاملی در پرنمودن فضاهای خالی از پردازشهای اتوماتیک در ،CAD سیستمهای طراحی نشان داده شود. سپس استفاده از این ابزارها با هدف بررسی کمی بهینهسازی فرایند، نه به معنای درنظرگیری تمام قیود و مشکلات و رفع آنها، بلکه به معنای بهتر نمودن فعالیت تیم طراحی، با استفاده از تکنولوژی دیجیتال مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که چگونه معمار میتواند آنچه را که میبیند، میشنود و لمس میکند و یا اطلاعاتی را که دریافت مینماید، در رویکردی تعاملی فرآوری نموده تا استفادهکنندگان از طرح بتوانند زمان بیشتری را با محیط معماری اطرافشان درگیر شوند

Keywords:

معماری تعاملی , رویکرد دیجیتال , تکنولوژی , سیستمهای پویا