فاخره اخوان تپه سری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه روزبهان،
سیدباقر حسینی - دانشیار و عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران،

با توجه به گسترش روز افزون جمعیت، نیاز به مسکن نیز افزایش یافته است، این نیاز بیشتر در طبقه کم درآمد جامعه به چشم می خورد که جهت پاسخگویی به این نیاز باعث شده است تا بسیاری از ضرورت های معماری مسکن نادیده گرفته شود که این خود عدم انطباق کارکرد فضاها با نیازهای استفاده کنندگان را در پی خواهد داشت. مساله اساسی که در این پژوهش با آن مواجه هستیم، پایین آمدن کیفیت زندگی در مساکن ایران مخصوصاً در طبقه کم درآمد می باشد، زیرا با افزایش نیاز به مسکن در این طبقه، جنبه های کمی ساخت مسکن بر جنبه های کیفی در مجموعه سازی ها غلبه کرد و در نتیجه ساخت مسکن کوچک و دارای حداقل زیربنا و فاقد استانداردهای معماری و شهرسازی برای تامین نیازهای کمی مردم، در اولویت قرار گرفت، به این معنی که حذف برخی عملکردهای سکونت از درون مسکن و در عین حال عدم تامین آن ها در جای دیگر، همچنین عدم توجه به ویژگی های سکونت خانوار ایرانی در طراحی مساکن جدید، عدم توجه به کیفیت های روان شناختی، زیبایی شناختی و اجتماعی در طرح مسکن و مجموعه سازی ها از دیگر دلایلی است که باعث پایین آمدن کیفیت زندگی در این قشر از جامعه شده است. پژوهش موردنظر به بررسی ضرورت های توجه به کیفیت زندگی مسکن اقشار کم درآمد می پردازد و بدین منظور جهت دسته بندی مولفه های تاثیرگذار بر کیفیت زندگی از نظر ساکنین مساکن اقشار کم درآمد، ساکنین مسکن مهر قایمشهر و ساری به عنوان نمونه موردی انتخاب شده و پرسش از ساکنان پیرامون موضوع، از روش میدانی با استفاده از ابزار پرسشنامه توسط محقق انجام گردید و در نهایت، نظرات آن ها برای رسیدن به راهکار با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت

کیفیت زندگی، مسکن، اقشار کم درآمد