پریا پارسا - پژوهشگر دکتری شهرسازی اسلامی،دانشکده هنر و معماری،دانشگاه هنر اسلامی تبریز

طرح باغهای ایرانی و ساختمانهای آن غالباً آمیزهای از سبک معماری و باغسازی پیش از اسلام و شیوه معماری سدههای بعد که با نام معماری اسلامی شناخته میشود، همچنین برخی تأثیرات که از معماری و باغسازی کشورهای دیگر پذیرفته، میباشد. در دوره اسلامی باغسازی مورد علاقه ساکنان این سرزمین کهن بوده و علاوه بر باغهای بزرگ و با شکوه بیرون شهرها، تا چندین سده پدیده باغسازی در درون و پیرامون شهرها، خاص این سرزمین بوده است. باغ ایرانی شامل انتظام آب، گیاه و معماری است. باغسازی در دوران صفویه از قزوین شروع شد. این شهر به عنوان پایتخت صفویه انتخاب گردید و به صورت باغ شهر سازمان یافته بود. در زمان شاه عباس پایتخت از قزوین به اصفهان تغییر مکان داد. شهر کاشان به علت اختیار کردن مذهب تشیع و نزدیکی به اصفهان، مورد توجه ویژه شاهان صفوی قرارگرفت. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و رویکرد کیفی، شیوه مطالعه کتابخانهای و اسنادی، مشاهده غیر مشارکتی و با - راهبرد مورد پژوهی به دنبال یافتن پاسخ این سؤال بوده که آیا شباهتی میان ساختار فضایی باغ و شار در مکتب اصفهان وجود دارد؟ به دلیل اهمیت شهر کاشان و باغ فین در دوره صفویه، این باغ به عنوان مورد پژوهش انتخاب شده و شاخصهای مستخرج از مبانی نظری در دو فضا، شار و باغ صفوی، مورد مقایسه تطبیقی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهند از ده عنصر استخراج شده از متون مرتبط، دو فضا دارای هفت عنصر مشترک می باشند

باغ ایرانی، شار صفوی، مکتب اصفهان، باغ فین کاشان