بررسی تطبیقی مؤلفه های توسعه پایدار شهری و شهر اسلامی اصفهان دوران صفویه جهت ارائه راهکارهایی همگام با شرایط کنونی شهرهای ایران

توسعه پایداربه عنوان رویکردیکه درچنددهه اخیردرشهرسازی جایگاه خودرایافته،توجه به انسان ومحیط زیست راسرآغازرویکردخودقرارداده است.دراین رویکرد،سه مولفه اجتماعی،اقتصادی و زیست محیطی به عنوان مولفه های اصلی در توسعه پایدارشهری مطرح شده اند.شهرهایاسلامی برگرفته ازتفکرخودتوجه به انسان وآسایش رابه عنوان سرلوحه خودقرارداده اند، این الگومشابه آن چیزی است که توسعهپایدارنیزمدنظردارد.این تشابه در تفکرباعث خواهدشدکه شرایط زیست و تجلی کالبدی آن،شهرراهرچندمتفاوت درپوسته ولی مشابه درعملکردونتیجه شکل دهد.دراین تحقیق تلاش براین بوده تا با بررسی مولفه های توسعه پایداروبررسی مولفه های شهرسازانه درشهراصفهان*دردوران صفویه به مقایسه این دوالگو بپردازد.فرضیه تحقیق بیان می داردبا توجه به اینکه هدف هردو رویکرد،آسایش زندگی انساناست،تفاوتها درشکل دهی وراهکارزیادنمی باشدومی توان راهکارهای توسعه پایداررابا شرایط شهر اسلامی انطباق داد.شناسایی شاخص هابااستفاده ازمنابع کتابخانه ای و بررسی شاخص هادرشهراصفهان،بااستفاده ازاسنادموجودو روش تحقیق بصورت اسنادی میباشدودرقسمت دوم تحقیق بصورت کیفی وبرپایه تحلیل نمونه موردی وانطباق آن باشرایط کنونی میباشد.نتایج تحقیق ضمن اثبات فرضیه بیانمیداردهرچندشرایط شهرهادرکشور،درسالهای اخیردست خوش تغییرات بسیاری شده است،ولی باتوجه به ریشه داربودن تفکراسلامی درشهرها،میتوان ازاصول و بعضا راهکارهای استفاده شده درگذشته درشهرهای کنونی بهره بردکه آنچه در گذشته بصورت اسلامی وجودداشته اکنون بازتولید دوباره آنرا در غرب مشاهده می کنیم.از جمله مهمترین راهکارهای استفاده شده در شهرهای اسلامی که درتوسعه پایدار نیز مشابه آن بوده ومی بایست دوباره احیا گردد، می توان به این موارداشاره کرد:ایجاد فضای پیوسته برای عابرین،تحول دوباره خیابان مانند اصولی که درطراحی چهارباغ استفاده شده است،نمای مشابه درشهرهای اسلامی که باعث عدم تفاوت در ظاهردر گروه های ساکن درسطح شهر می شود،آنچه به عنوان تداخل گروه های اجتماعی مختلف درشهر هم اکنون مطرح می شود.

Keywords:

مؤلفه های اجتماعی توسعه پایدار , شهر اسلامی , شهر اصفهان دوران صفوی