لیلا نیک نهال - مدرس گروه معماری آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج ، ایران
مینا الهامیان - کارشناسی تکنولوژی معماری ، دانشگاه غیرانتفاعی سراج تبریز
زهرا رهبرنودهی - دانشجوی کارشناسی معماری ، دانشگاه غیرانتفاعی رسام کرج

در دنیای ماشینی امروز شاهد بهره برداری بی رویه از منابع محدود کره زمین و عدم استفاده مناسب از منابع انرژی تجدیدپذیر هستیم که این مصرف گرایی منجر به بحران اتمام سوخت های فسیلی ،افزایش آلودگی ها و بیماریها ، معضلاتزیست محیطی و ناهنجاری های اخیر گردیده است. دربررسی بحران ونگرانی های قرن حاضر با بازگشت به هویت و پیشینه فرهنگی پرمحتوا ومتعالی در معماری بومی با نوعی همزیستی وتعامل پویا با طبیعت مواجه میشویم که همخوانی مطلوبی با طبیعت و ساختگاه اقلیمی خویش دارد. درمعماری کهن ایرانی باتوجه به نیاز اقلیم های مختلف از انرژی های طبیعی پایدارهمچون باد، آب ، خاک و نور خورشید بهره می بردند. یکی از بهترین نمونه های استفاده از انرژی های پایدار در بناهای بومی ایران استفاده از بادگیر در اقلیم گرم جهت ایجاد سیستمسرمایشی ایستا و تهویه مطبوع بود که امروزه با توسعه فن وتکنولوژی استفاده از این انرژی در قالب های نوینی همانند تعبیه توربین های بادی در بناها و درمسیر باد مطلوب نمود یافته است که هردو عنصر در پی دستیابی به استفاده از منابع طبیعی پاک و ارائه معماری همگام با طبیعت به جای تلاش برای تسخیر طبیعت هستند لذا در شرایط ورود به دنیای نوین وجهانی شدن باید بتوانیم پاسخی درخور نیازهای این مرز و بوم در رویارویی باتکنولوژی عصرخویش بیابیم که در راستای احیا هویت گذشته ،بسترسازی بومی مناسبی را برای شکل گیری معماری پایدار فراهم آورد و با استفاده از ارزشهای تکرارپذیر معماری بومی در فرآیند معماری به شکل تکامل یافته استفاده از انرژی های پایدار مطابق با فناوری های نوین بپردازد وتولدی دوباره را در خلق فضاهای پایدار همخوان با اکولوژی و فرهنگ رقم زند.

طراحی پایدار، فناوریهای نوین ، الگوهای کهن ، انرژی باد ، بادگیر ، توربین بادی