محمدرضا بمانیان - دکتری معماری،استاد دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
نسیم کاویانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

روند تخریب محیط زیست در مناطق کوهستانی، به ویژه در دامنه جنوبی البرز در کنار عواملی مانند موقعیت جغرافیایی، رشد جمعیت و توسعه شهری و نیاز به گذر ان اوقات فراغت و رهایی از تنش های روزمره، اهمیت این منطقه را بیش تر نمایان ساخته . تهران، دارای موقعیت جغرافیایی خاصی است که ناشی از همجواری با دامنه های البرز و بالطبع آن حضور رود دره های کوهستانی جاری در بافت شهر می باشد . کالبد طبیعی انسان از خاک است و طبیعت و سرشت وی بر خواسته از خاک است ودوباره به خاک برمی گردد . کالبد معماری خاک نیز مانند کالبد انسان از خاک برخواسته و دوباره به خاک بر می گردد.این تجانس باعث سازگاری معماری خاک با شرست آدمی شده است .کالبد ها محل پرورش و اسباب پرورش نفس است و نفوس انسان ها نیز در کالبد طبیع ی خود رشد یافته و متعالی می شوند . رود دره ها می توانند نقش مهمی در زمینه تأمین منابع آب شیرین، کریدورهای طبیعی جریان آب و هوا و محیط های زیست مناسب، فضاهای گردشگری و سبز و استقرار فعالیت های خدماتی و تفریحی عمومی ایفاء نمایند . از این رو شایسته است طراحی چنین فضاهایی در چارچوب طرحی نظام مند واصولی هدایت شود . هدف این تحقیق، ارائه راهکارهای طراحی پایدار سیمای کوهستانی و امکان توسعه در قالب کالبدی - عملکردی است . حفظ میراث طبیعی، توسعه گردشگری با تأکید بر حفظ و ارتقای کیفیت محیطی و ایجاد محیط مطلوب برای تحقیق و تفرج از جمله اهداف طراحی این محیط ها می تواند باشد.

رود دره ، طبیعت، کلکچال، باغ