ارکیده توسل - کارشناس ارشد معماری-معماری، دانشگاه شهید بهشتی تهران

گردشگری فرهنگی به عنوان حرکت مردم از محل سکونت خود به سمت جاذبههای فرهنگی برای جمعآوری اطلاعات و تجربههای جدید و ارضای نیازهای فرهنگیشان تعریف میشود. گردشگری فرهنگی از اصلیترین گونههای گردشگری در کشورهای درحال توسعه همچونایران است که شامل انواع گردشگری بوم شناختی، مذهبی و روستایی میشود. سرزمین ایران به سبب وسعت خاک، موقعیت جغرافیایی، راههای ارتباطی و جاذبههای گردشگری برای جهانگردان خارجی اهمیت ویژهای دارد. در این میان نگاه به بناهای تاریخی و مذهبی چه در دوران اسلام و چه پیش از آن که نقش و رنگ و بوی خداپرستی، معنویت و درویش مسلکی در دلشان جای گرفتهاست موجب توجه خاص گردشگران به سمت معماری آمیخته با روح این مکانها شدهاست. هدف این پژوهش بررسی نقش معماری مذهبی ایران در توسعه گردشگریفرهنگی میباشد. بدین منظور راهبرد تحقیق عبارت است از مجموعهای از مطالعات کتابخانهای، بررسی متون و نتایج پژوهشهای انجام شده و در نهایت دستیابی به مفهومی جدید که میتواند در بهسازی بناهای مذهبی با رویکردی جهانی، ساماندهی بناهای موجود و ارج نهادن به آنها تاثیر گذارد. این موضوع نه تنها پایههای فرهنگی قومهای مختلف ایرانی را با توجه به نقطه قوت این کشور به لحاظ مذهبی تقویت میکند و باعث ایجاد همبستگی در میان مردم میشود، بلکه فضا را جهت جذب بالاتر گردشگران فرهنگی و در نتیجه آن بهبود چهره ایران در سطح جهانی و کمک به اقتصاد ملی مهیا میسازد

گردشگری فرهنگی ، ایران ، بناهای مذهبی