تحلیل ساختار هویتی ، نمادین معماری ایران و نمود آن بر فرش های ایرانی ، اسلامی

گستره تمامی هنرهای ایرانی را می توان بازنمایی معنایی واحد در صور و اشکال گوناگون دانست . همه آن ها به مفاهیمی مشترک دلالت دارند ، که آمیزه ای از باورهای ایرانی و اسلامی هستند . هر شاخه از این هنرها یکی از عناصر هویت ملی و شناسنامه فرهنگی و تمدنی کشورمان محسوب می شود که امروزه در جامعه جهانی پایگاه ارزنده ای در عرصه شناخت ایران و سند هویت ایرانی دارد . نظر به این که هویت ایرانی ، عناصر ومقوله های گوناگونی را در بر می گیرد برخی از این عناصر به صورت نمادهای تصویری ، اشاره به هویت ایرانی دارد . فرد با کمک ذهن خلاق خود و زبان تمثیل متناسب با هر هنر سخن می گوید . هنر معماری و قالی را باید دو جایگاه تجلی نمادها در هنر ایران دانست . در این پژوهش سعی شده است با استفاده از روش تحلیلی و و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای به شناخت و درک صحیح ، آن جلوه های پنهان و آشکار(هویت و نماد) در اثر که ممکن است دیدگاه مخاطبان در طی سالیان سال با آن ها قرین بوده ، لیکن نسبت بدان شناخت دقیق نداشته است ، در یک قیاس طبیعی از نهفتگی بیرون آورده و در مورد آن قضاوت شود . بنابراین قدر مسلم آن که در چنین شناختی به طور قطع تاکید بر ویژگی هایی که اثر را برجسته می کند ، ارزیابی را قوت بخشیده و ملاکی برای تمیز بنیان کار برتر و ماندگار تر از غیر آن ایجاد می نماید . این شناخت چه از لحاظ صورت و ظاهر که تحت عنوان نمادهای بصری و چه باطنی و معنایی که به عنوان بخش هویتی اثر شناخته می شود بسیار حائز اهمیت است و در تمام جوانب آن مورد بررسی قرار گرفته است