امین ماهان - دکتری تخصصی معماری ومدرس دانشگاه علوم و تحقیقات بروجرد
احسان حسنوند - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری دانشگاه علوم و تحقیقات

هنر در کهندیار ایران سابقهای بسیار طولانی دارد. در هر زمان، دستان توانا و ذهن خلاق و باسلیقه مردم هنردوست این سرزمین، شگفتیهایی بوجود آوردهاند که نه تنها تحسین همگان را برمیانگیزد بلکه ریشه هنر معماری جهان شده است. در معماری سنتی ایران ساختمان بر اساس فرهنگ و هویت قومی ایرانی شکل گرفته است و هیچگاه نوع پلان بر خلاف باورهای دینی و عقیده ای پایهگذاری نشدهاند. بنابراین استفاده از مصالح موجود در محیط و استفاده خردمندانه از محیط در ساخت و ساز این خانه ها باعث دقت میشود و از نظر اقتصادی نیز به باورهای دینی میرسد که مانع اسراف میشود و در نهایت بادقت و کوشش به عمل آمده هیچ هزینه اضافی به صاحب کار تحمیل نمیکند. هدف مقاله حاضر ارائه تحقیقی است پیرامون معماری سنتی ایران تا بیشتر اصولی که در معماری سنتی و قدیمی این مرز و بوم در اقلیم گرم و خشک رعایت شده مورد بررسی قرار گیرد. این همان اصلی است که در عصر حاضر به فراموشی سپرده شده و دوباره آفرینی این اصول منطبق با معماری معاصر، رویکرد جدیدی را در معماری معاصر ایران ایجاد خواهد نمود. لذا روند پژوهش حاضر براین اساس است که درابتدا بهطور مختصر به چگونگی پدید آمدن موضوع توسعه پایدار میپردازد سپس درباره اقلیمی که مورد بحث مقاله میباشد، از نظر ساخت و ساز در رابطه با اقلیم و شرایط پایداری بررسی خواهد شد.روش تحقیق دراین پژوهش روشی اسنادی، تحلیلی است. بدین صورت که پس از بررسی و مطالعه منابع و ماخذ مرتبط با معماری یزد و موضوعات مرتبط دیگر از جمله اقلیم و پایداری تحلیل میگردد. با توجه به مطالب بهدست آمده بهعنوان نتیجه بررسی خواهد شد که آیا معماری قدیم بر پایداری معماری جدید تاثیر گذاشته است

توسعه پایدار، معماری سنتی ، گرم و خشک ، اقلیم