تامل نسبی بر مفهوم طبیعت با ایجاد فضای گردشگری نو در مازندران با رویکرد اقتصادی

صنعت گردشگری به عنوان متنوع ترین صنعت دنیا، دارای زیرمجموعه هایی است ،یکی از جلوه های معماری ایران، کاروانسراها است که در ادوار مختلف تاریخی ساخته شد. پررونق ترین دوره ساخت و مرمت کاروانسراها متعلق به عصر صفوی است. ایرانعصررر صررفوی حلقه ارتباطی مهمی در ترددهای بین المللی بود. مسررافران زیادی از نقاط مختلف به ایران می آمدند. بعضی نمایندگان سرریاسرری و برخی بازرگانانی بودند که به دلایل گوناگون از کشررورهای مختلف به ایران سفر می کردند. لذا ساخت کاروان سراها که همچون مهمانخانه برای م سافران داخلی و خارجی بود در ع صر صفوی امری ضروری به نظر می ر سید. چنانکهسلاطین این دودمان این امر مهم را دریافته و دست به ساخت کاروانسراها زدند. در این عهد به ویژه در زمان شاه عباس اول به موازات ساخت و تعمیر راه ها و جاده ها به امر ساخت و ساز کاروانسراها نیز پرداخته شد.این بناهای انسانی در سراسر کره خاکی در ادوار مختلف ساخته شده اند که گاه در هر منطقه با سبک و سیاق خاص آن منطقه برپا گردیدند و گاه با سبک و سیاقخاص حکومت غالب. امروزه توسعه گردشگری یکی از اهداف کشورها برای ورود ارز به شمار می آید. با توجه به مشکلات اقتصادی موجود نظیربیکاری،بهره وری پایین در بخش کشراورزی و بهره برداری بیش از حد از منابع طبیعی،توجه به بدیل های دیگر اقتصرادی مانند گردشگری ضروری به نظر میرسد.گردشگری فرهنگی و اکوتوریسم رویکرد جدیدی در توسعه اقتصادی است که می تواند علاوه بر بهبود و رشد اقتصادی، امکان حفاظت از محیط و حمایت از فرهنگ بومی و تقویت آداب و رسوم اجتماعی آن منطقه را فراهم کند. شنا سایی و معرفی آثار با ستانی بر ب ستر طبیعت و همچنین بهره گیری از معماری کاروان سراها برای ایجاد فضای جدید جهت عرضه سوغات محلی،صنایع دستی و اسکان های موقت یا کوتاه مدت از عوامل توسعه گردشگری، جذب توریسم و رشد اقتصادی منطقه می باشد. در این پژوهش سعی شده با معرفی یکی از آثارباسرتانی در دل طبیعت به عنوان مقصرد گردشرگری نو در استان مازندران، به مطالعه و بررسی آن که خود بی تاثیر در جذب توریسم نخواهد بود پرداخته شود

Keywords:

گردشگری , اکوتوریسم , مازندران , کاروانسرا , معماری