شاخص پایداری کاربری ابزار مدیریت یکپارچه سرزمین (مطالعه موردی: سواحل جنوب شرقی دریای خزر، استان گلستان)
عنوان مقاله: شاخص پایداری کاربری ابزار مدیریت یکپارچه سرزمین (مطالعه موردی: سواحل جنوب شرقی دریای خزر، استان گلستان)
شناسه ملی مقاله: MAHAB03_001
منتشر شده در سومین همایش تبادل تجربه های پژوهشی، فنی و مهندسی در سال 1385
شناسه ملی مقاله: MAHAB03_001
منتشر شده در سومین همایش تبادل تجربه های پژوهشی، فنی و مهندسی در سال 1385
مشخصات نویسندگان مقاله:
مجید اونق - مدیرگروه مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
علیرضا میکائیلی - مدیرگروه مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
توماس کایزر - مدیرگروه زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
عبدالعظیم قانقرمه - عضو هیئت علمی دانشگاه هوهنهایمن آلمان
خلاصه مقاله:
مجید اونق - مدیرگروه مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
علیرضا میکائیلی - مدیرگروه مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
توماس کایزر - مدیرگروه زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
عبدالعظیم قانقرمه - عضو هیئت علمی دانشگاه هوهنهایمن آلمان
از زمان ارائه نظریه مدیریت پایدار سرزمین که امروزه بطور قابل توجهی پذیرفته شده است، در رابطه با شاخص های کاربری پایدار سرزمین از دیدگاه های زمین شناختی، اکولوژیکی، هیدرولوزیکی و اقتصادی توجه خاصی شده است.این تحقیق با هدف ارائه شاخص پایداری کاربری سرزمین بادرنظر گرفتن 14 عامل و 49 زیرعامل در قالب خطرات و آسیب پذیری زیست محیطی و تناسب توسعه سرزمین صورت گرفته است. نتایج نشان داد که 2/28، 9/11، 65/85، 15/09، 2/79 و 0/87 درصد از مساحت منطقه به ترتیب از شرایط ناپایدار، ناپایداری متوسط، جزئی ناپایدارف جزئی پایدار، پایداری متوسط و پایدار توسعه برخوردار است. بر اساس شاخص ارائه شده مدیریت خطر مبناء اصلی مدیریت در منطقه می باشد. بعلاوه در انجام این تحقیق از قابلیلت های سامانه های اطلاعات جغرافیائی و آنالیز سلسله مراتبی بهره گرفته شده است.
کلمات کلیدی: مدیریت مرکب سرزمین، شاخص پایداری، خطر، اسیب پذیری محیط زیست، تناسب توسعه، آنالیز سلسله مراتبی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/381414/