تاثیر افشای اجباری در کیفیت گزارشگری مالی شرکت ها با تاکید بر نقش میانجی سهامداران نهادی

افزایش شمار تقلبها که با ورشکستگی شرکتهای بزرگ در هم آمیخته بود، نگرانیهایی را درباره کیفیت گزارشهای مالی به همراه داشت. حرفه حسابداری و حسابرسی در راستای چاره جویی در این خصوص به تدبیر راهکارهایی همت گمارد. گزارشهای مالی منابع مهم اطلاعاتی برای تصمیم گیریهای اقتصادی به شمار می روند که مدیران، سرمایه گذاران، اعتبار دهندگان و بستانکاران برای رفع نیازهای اطلاعاتی خود از آنها استفاده می کنند. دلیل اصلی نیاز به گزارشگری مالی و افشای اطلاعات، عدم تقارن اطلاعاتی و تضاد منافع مدیران و سرمایه گذاران می باشد. در صورتی که اطلاعات مورد نیازبه صورت نامتقارن بین افراد توزیع شود می تواند نتایج متفاوتی را نسبت به موضوع واحد سبب شود. پژوهش حاضر به دنبال تاثیر افشای اجباری در کیفیت گزارشگری مالی شرکت ها با تاکید بر نقش میانجی سهامداران نهادی است. در این پژوهش، تعداد 83 شرکت در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1391-1385 بررسی شده است. روش پژوهش از نوع همبستگی و روش آزمون فرضیه ها، آزمون همبستگی و رگرسیون است. برای آزمون فرضیه ها از نرم افزار های SPSS و 16 Eviews 7استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که افشای اجباری بر کیفیت گزارشگری مالی شرکتها تاثیر دارد در حالی میزان مالکیت سهامداران نهادی بر کیفیت گزارشگری مالی و همچنین برتعامل افشای اجباری و کیفیت گزارشگری مالی در سطح خطای 5% تاثیری ندارد

Keywords:

افشای اجباری , کیفیت گزارشگری مالی , سهامداران نهادی