امام حسین در قرآن و تفاسیر و متون دینی

پیامبر گرامی اسلام، امام حسین (ع) را در راستای خودش معرفی کرد؛ این تعریف بینش عمیقی به انسان در درک مقام شامخ ایشان می دهد. این امام همام در قرآن و احادیث بسیار در مواضعی مشترک جزء اهل بیت پیامبر قرار گرفته اند که همین امر، اطاعت و محبت به ایشان را واجب نموده است. لیکن با توجه به عنایت خاص پیامبر به وی که ناشی از توجه خداوند به این بنده شریفش می باشد. آیاتی در شان شخص ایشان جایگاه شان را بهتر نشان می دهد. در سوره فجر از ایشان به عنوان نفس مطمئنه یاد می شود و این واژه ژرف جهت تقدیس از رشادت ها و صبر ایشان در مقابل اوامر الهی است. واقعه کربلا آن قدر مهم، تاثیرگذار، جانگداز و ایثارگرانه اتفاق افتاد که که به غیر از اهل زمین، اهل آسمان نیز بر این مصیبت عظمی گریست. ایشان با گذشتن از تمام هستی خود و خانواده اش راهی را به انسانها نشان دادند که هیچ گاه خواری در پی نخواهد داشت. ولی ماجرای این حادثه الگویی به تمام معنا برای همه بشریت شد تا بین مرگ با عزت و زندگی با ذلت مردد نگردند.

Keywords:

امام حسین , نفس مطمئنه , قرآن , تفاسیر , اهل بیت