فاطمه سادات نجم الهدی - دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت
رضا شرمسار - کارشناس ارشد فلسفه آموزش و پرورش

جایگاه اخلاق به عنوان ابزاری انسان ساز که آدمی را از دیگر موجودات متمایز می سازد و با رشد و تعالی فضایل اخلاقی، نور ایمان را به قلب وی می تاباند. بدیهی است نظام اخلاقی اسلام سرشار از فضایل و گزاره های اخلاقی است که فرد مسلمان به وسیله تطبیق عملی آنها، توانایی اکمال دین خویش، وگام برداشتن در مسیر اصلاح امور دنیا و آخرت خویش را کسب می کند . هدف از بنای آموزه ها و عبادت هایی که اسلام واجب کرده و ایمان به آنها را پایه های اسلام برشمرده است، چیزی جز تمرین های درست و کارساز با هدف نهادینه کردن خلق وخوی پسندیده و روابط سالم و پایدار اجتماعی مناسب و درست در انسان نیست. بر همین اساس نیز این آموزه ها و فرمان های الهی باید همیشه تکرار شوند تا خلق وخوی صحیح را در زندگی اجتماعی انسان به صورت ملکه درآورند. این عبادت ها بیشتر، انسان با شور و شعف به آنها روی می آورد و از انجام مداوم آنها، تندرستی و شادابی را در زندگی اجتماعی میجوید. جایگاه و اهمیت اخلاق در زندگی اجتماعی تا بدان جاست که حتی عمل کردن به قوانین و مقررات اجتماعی نیز بدون پشتوانه اخلاق ممکن نیست و اخلاق، بهترین ضامن اجرای قوانین و مقررات است. ازاین رو، مباحث اخلاقی، از مهم ترین هدف های ارسال پیامبران در جامعه به شمار می رود و بدون آن، نه دین برای مردم مفهومی خواهد داشت و نه جامعه بدون اخلاق امکان خواهد بود.. این مقاله با رویکرد تحلیل توصیفی به جایگاه واقعی اخلاق از دیدگاه قرآن و احادیث در جامعه می پردازد

جایگاه اخلاق، نظام اخلاقی، فضایل و گزاره های اخلاقی، روابط سالم و پایدار اجتماعی، اخلاق در زندگی اجتماعی