مهدی حکم آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه موسسه علوم و توسعه ی آریا
ابراهیم کردی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه موسسه علوم و توسعه ی آریا
محمدرضا هرانده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه موسسه علوم و توسعه ی آریا

یکی از انواع تخریب که در یک دههی اخیر توجه مهندسانی که مسئول طراحی پروژه های عمرانی بوده اند را به خود معطوف کرده است، تخریب پیشرونده 1 میباشد. در این خرابی، به علت تصادف یا حمله، تعدادی از المانهای سازه به طور ناگهانی خراب میشود و پس از آن تمام اعضای سازه در ادامهی خرابی همان یک المان شروع به خراب شدن میکند. در چند سال اخیر کمیتههای گوناگون به بررسی و بازبینی این مکانیزم ، پرداخته و استانداردهای خود را برای طراحی در برابر خرابی پیشرونده ارائه و ارتقا دادند. از جملهی این کمیتهها میتوان وزارت دفاع آمریکا 2ادارهی خدمات عمومی آمریکا 3 و استانداردهای اروپایی را نام برد. این در حالی است که در ایران هنوز آییننامهی منسجمی ارائه نشده و تنها در پیشنویس مبحث 21 از تعاریف کلی تخریب پیشرونده استفاده شده است و بسط این موضوع نیازمند توجه بیشتر به این حوزه می باشد. در این مقاله سعی شده تا به کمک آشنایی با استانداردهای مختلف و رویکردهای آییننامهای، بهترین دیدگاه از جهت کاهش خرابی پیشرونده در سازه- ی مورد نظر و راه مقابله با این عامل تخریب، شناسایی و معرفی گردد

تخریب پیشرونده، مکانیزم خرابی، رویکرد آییننامهای