بررسی الگوی سطح اشغال زمین در قطعات مسکونی بر اساس تئوری های شاخص های حرارتی باتوجه به آسایش حرارتی انسان در کرمان

با توجه به کاهش منابع انرژی و فسیلی، برداشتن گامی در جهت کاهش مصرف انرژی منجر به صرفه جویی در منابع محدود و حفظ محیط زیست خواهد شد. در این راه بهره گیری از انرژی های بالقوه محیطی، منطقی ترین شیوه ی دستیابی به آسایش دمایی است. از طرفی با توجه به اینکه فعالیت های انسان در دو نوع محیط باز و محصور صورت می گیرد، تاثیر شرایط اقلیمی نیز بر فیزیولوژی انسانی در این دو محیط متفاوت می باشد. بطوری که در فضای آزاد عناصر مختلف بطور مستقیم بر انسان تاثیر می گذارند، مضاف بر اینکه شرایط اقلیمی محیط های باز تاثیر زیادی در شرایط اقلیمی محیط داخل ساختمان دارد. در این میان محیط مسکونی و در کنار آن فضای باز واحدهای مسکونی نیاز به توجه به تامین دمای آسایش بیشتری را طلب می کند. این مهم در هوای گرم و خشکی چون هوای شهر کرمان بیش از پیش بایستی مورد توجه قرار گیرد.در این راستا سعی به بررسی تاثیر فضای باز بر فضای بسته از دیدگاه موقعیت سطح اشغال زمین و از نقطه نظر شاخص های حرارتی متداول (ماهانی، اولگی، گیوانی) برروی الگوهای موجود و غالب بافت شهری کرمان گردید. با استفاده از برداشت میدانی مشخص گردید که در کرمان 4 الگوی غالب و ارزشمند سطح اشغال زمین برای واحدهای مسکونی وجود دارد و در کنار آن شاخص های حرارتی برای شهر کرمان بومی سازی گردید و نتایج بدست آمده برروی شکل های موجود سطح اشغال زمین مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت، همچنین پیشنهاد می گردد حیاط های دو طرفه با کشیدگی شرقی- غربی و پوشش گیاهی و با ایجاد سایه اندازی هایی برروی زمین بعنوان الگوی سطح اشغال زمین مورد توجه قرار گیرد

Keywords:

اقلیم گرم و خشک , الگوی اشغال زمین , آسایش حرارتی , تئوری های شاخص حرارتی