اعظم هدایت - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر، ایران

مکان پدیدهای است که انسان در تعامل خود با آن بدان معنا بخشیده و به آن دلبسته میشود تا جاییکه گاه حتی خود را با آن باز میشناسد. نیاز انسان به تعامل از جمله مهمترین ابعاد رابطه انسان و مکان است که باید مورد توجه طراحان و ،« دلبستگی به مکان » عاطفی با مکانی که در آن زندگی میکند یا به عبارتی برنامه ریزان شهری قرارگیرد. دلبستگی به فضاهای عمومی از آن رو اهمیت دارد که مشارکت جمعی را افزایش داده و فرصت مناسبی جهت رشد و توسعه اجتماعی فراهم میسازد. این مقاله به بررسی مفهوم دلبستگی در میدانهای بافت تاریخی بوشهر میپردازد. مطالعه تحقیقات قبلی این حوزه و مصاحبه مستقیم با ساکنانی که خاطرات و تجربیات فردی وجمعی در این میدانها دارند برای بررسی دلبستگی مکان انجام گرفت. نتایج حاکی از آن است که دلبستگی به مکان دارای ابعاد مختلف عاطفی، شناختی، عملکردی و رفتاری میباشد و دلبستگی به میدانها در محلات سنتی بوشهر حاصل استمرار فعالیتهای انسانی، تجارب جمعی و فردی و داشتن کالبد آشنا با فرهنگ و شیوه زندگی کاربران است.

دلبستگی به مکان، حس مکان، هویت، تعاملات اجتماعی، بافت تاریخی بوشهر