سحر احمدپورامیرکیاسر - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری پردیس فارابی دانشگاه تهران(گیلان،رشت،گلسار)
هانیه اخوت - استادیار گروه معماری پردیس فارابی دانشگاه تهران(تهران،تهران،صادقیه)
حسین میرزاجانی شهرستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران(گیلان،رشت،تختی)

دغدغه مسیریابی چندین دهه است که فکر معماران و طراحان را به خود اختصاص داده است. یکی از مهمترین نکاتی که یک معمار در زمان شروع طراحی باید به آن دقت کند طراحی بر اساس خوانایی فضا و مسیریابی است، که این امر در محیط های درمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف اصلی این مقاله نشان دادن اهمیت طراحی در ایجاد مسیریابی ایده آل در مرکز های سکونتی– درمانی برای بیماران آلزایمری است. مطالب این مقاله به روش توصیفی– تحلیلی به انجام رسیده است.در این مقاله در ابتدا به توصیف مسیریابی و نقش آن در فضاهای درمانی پرداخته می شود و در ادامه بر اساس تحقیقات انجام شده بر بیماران آلزایمری بر پایه ی مقاله های پاسینی، پیگوت، رین ویل و تترالت 1، مشکلات آنها در یک مرکز سکونتی درمانی بررسی می گردد و در انتها راهکارهایی برای طراحی بهتر ارائه می شود

مسیریابی، مراکز سکونتی- درمانی،بیماران آلزایمری، طراحی معماری