محمد نوروزی - دانشجوی دکتری مدیریت قراردادهای بین المللی نفت و گاز دانشگاه امام صادق علیه السلام در مرحله نگارش رساله

قراردادهای بیع متقابل به عنوان یکی از انواع قراردادهای نفتی که معمولترین نوع قرارداد ایران بعد از انقلاب اسلامی بوده است، موافقان و مخالفان متعددی دارد. یکی از اشکالاتی که مخالفان به این نوع قرارداد وارد می کنند مربوط به عدم انتقال فناوری و دانش فنی در این نوع قراردادهاست و ادعا می کنند که در این نوع قراردادها، دانش فنی به صورت مناسب و کامل به کشور میزبان منتقل نمی شود و این اشکال هم ناظربه ساختار خود قرارداد است در حالی که موافقان معتقدند که اشکالی به خود قرارداد وارد نیست و می توان در متن قرارداد، بندهایی نا ظر به انتقال فناوری و دانش فنی را در نظر گرفت و اگر هم انتقال فناوری به خوبی ر نمیدهد مربوط به موارد دیگر است نه خود قرارداد. لذا در این نوشتار به مقوله انتقال فناوری در قراردادهای بیع متقابل پرداخته شده و نظرات مخالفان و موافقان در این زمینه ارائه شده است و منشا اصلی این اختلاف مورد واکاوی قرار گرفته است

انتقال فناوری، بیع متقابل، جمهوری اسلامی ایران، شرکت بینالمللی، قرارداد نفتی