بررسی آزمایشگاهی فرایند آشام دینامیک در مغزههای آبدوست

در مخازن شکافدار دارای ماتریس آبدوست، بلوکهای ماتریسی که تحت سیلابزنی با آب قرارگرفته و یا درمعرض هجوم آب از آبده قرار دارند بطور آنی در آب غوطهور نشده بلکه سطح آب به تدریج شکافی که بلوک را احاطه کرده پر میکند. با این وجود بسیاری از مطالعات آشام سنگ در تماس با فاز آبی ساکن قرار میگیرد. در این مقاله به بررسی اثر دبی تزریق، اثر افزایش ررانروی فاز آبی، کاهش کشش بین سطحی و همچنین اثر دبی تزریق در کشش بین سطحی کاهش یافته بر فرایند آشام پرداخته ایم. برای تحلیل نتایج اثر دبی تزریق، وجود یک دبی بحرانی متناسب با توانایی سنگ برای آشام پیشنهاد شده است. بطور کلی مقدار باز یافت در لحظه میانشکنی و بازیافت نهایی با افزایش دبی تزریق کاهش مییابد، اررچه بازیافت نهایی حساسیت کمتری نسبت به تغییر دبی دارد. با افزایش ررانروی فاز آبی کاهش قابل توجهی در بازیافت در زمان میان شکنی و بازیافت نهایی مشاهده شد. استفاده از محلول سورفکتانت با کاهش کشش سطحی و به تبع آن کاهش نیروی مو یینگی باعث کاهش شدید نرخ آشام شده اررچه بازیافت نهایی در مجموع فرایند دینامیک و استاتیک افزایش می یابد . حساسیت فرایند به دبی تزریق در کشش بین سطحی پایین نیز شدیدتر خواهد بود

Keywords:

آشام دینامیک , ترشوندگی , کشش سطحی , مواد فعال سطحی , میان شکنی , دبی بحرانی