مهناز فرمهینی فراهانی - دانشجو، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان
عباس ترکاشوند - استادیار ، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان
محمدرضا فاروقی - مربی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان

امروزه، صنعت ساختمان در پی استفاده از فن آوری های پیشرفته و مواد مدرن برای ساخت سریع تر و کیفیت بالاتر هستند ؛ اما این فناوری های رایج در صنعت ساخت و ساز، درکنار مزایایی که دارند؛ آسیب های جبران ناپذیری بر محیط زیست وارد کرده اند. تا آنجاییکه، به دلیل استفاده گسترده از فناوری بالا و انرژی های تجدیدناپذیر در معماری، پنجاه درصد از منابع مصرفی کره زمین در حوزه ساختمان مصرف می شود. این درحالی است که از میان راه حل های حفاظت از محیط فناوری پایین ، زیست Low-Tech در حوزه ساخت وساز، کمتر شناخته و استفاده شده است . این فناوری، حجم کمتری از منابع تجدیدناپذیر را به واسطه روش هایی چون ساخت و ساز به روش های بومی، گرمای و تهویه طبیعی، بازیافت، استفاده مجدد از مصالح، بهره برداری از انرژی های تجدیدپذیر و زباله های انسانی، استفاده کرده و لذا، می تواند صدمات به محیط زیست را کاه دهد. هدف از این مقاله، معرفی و ارائه رهنمودها و مصادیقی از کاربرد انواع روش های فناوری پایین در صنعت ساخت و ساز است. روش این پژوه ، مطالعات اسنادی است. بدین معنا که از طریق مطالعه اسناد، منابع و نوشته ها، مفاهی و مبانی نظری پژوه تدوین شده است. روش های رایج در معماری با فناوری پایین را می توان در سه دسته اصلی جای داد؛ راه حل های بومی که از معماری گذشته به ارث رسیده اند. راه حل های بازیابی و در انتها راه حل های بهسازی دو روش پیشین هستند. بر این اساس، به نظر می رسد با معرفی ر اهکار های فناوری پایین، بتوان به روش های نوین و دوستدار محیط زیست دست یافت که مشکلات فن آوری پیشرفته را در حوزه ساخت وساز به حداقل برساند.

معماری با فناوری پایین، فن آوری بومی، بازیابی، بازیافت، استفاده مجدد