آیناز تاج ور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، ایران
ایمان رئیسی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، ایران

پدیدارشناسی تفکری است که در قرن گذشته تاثیرات بسیاری را در فلسفه و هنر گذاشته و در قرن حاضر از سوی نظریه پردازان و معماران،مورد توجهی ویژه قرار گرفته است. موضوع مقاله بر پایه ی شناخت فلسفه پدیدارشناسی استوار است و به معرفی نظرات چندی از معماران پدیدارشناس پرداخته است. هدف از انجام این تحقیق به کار بستن آموزه های پدیدار شناسی را در عمل می باشد. در این میان پرسش های کلیدی پژوهش این است که چگونه می توان از یک سو تفکرات فلسفی صرف را به حوزه ی عمل و نظر معماری وارد کرد، و از دیگر سو، پدیدارشناسی را در عمل، جهت تحلیل آثار معماری و خوانش محیط به کار گرفت؟ برای پاسخ به این پرسش این مقاله بر آن است تا با تاکید بر آرای معماران پدیدارشناس به باز خوانی خانه ی شریفی ها اثر علیرضا تقابنی بپردازد. سپس با مروری بر تحلیل فوق، نحوه ی کاربست نظریه ی پدیدار شناسی وی و توانمندی های آن مورد توجه قرار گیرد. این پژوهش قبلا توسط محمدرضا شیرازی در مورد ویلا مایرا اثر آلوار آلتو صورت پذیرفته است و به نتایج ارزشمندی دست یافته است. نتایج تحقیق نشان می دهد انتخاب مدل مناسب جهت روند طراحی و تجزیه و ترکیب مناسب و نیز ارزیابی دقیق تحلیل ها و تصمیم سازی درست، می تواند طراح را با گستره ای از ایده های طراحانه و در عین حال راه حل هایی در برگیرنده سنجش نقادانه روبرو سازد. در راستای رسیدن به اهداف پژوهش حاضر، روش تحقیق ، روش پدیدار شناسانه و بررسی موضوع تجربه و درهم تنیدگی از این دیدگاه و روش کیفی که در آن تمرکز بر موضوع و آشکارکردن هر چه بیشتر جزئیات و طرز نگرش به موارد مطرح شده در رویکرد اصلی و ماهیت تجربه مورد نظر هستند.

پدیدارشناسی معماری،کریستین نوربرگ-شولتز، یوهانی پلاسما، علیرضا تقابنی، خانه ی شریفی ها