فیاض رحیم زاده - استاد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شریف، تهران
علی زمانی نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد زلزله، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی ش

جداسازی پایه (Base isolation) یکی از تمهیدات عملی مهم در طرح مقاوم لرزه‌ای سازه‌ها است که در سالیان اخیر به دلیل پیشرفت تکنولوژی ساخت و نصب این سیستم‌ها، به سرعت در حال گسترش می‌باشد. ‌در این مقاله به بررسی عملکرد سیستم‌های جداساز با دوره تناوب و درصد میرایی‌های مختلف، در کاهش پاسخ‌های یک ساختمان فولادی موجود با سیستم قاب خمشی، در برابر تحریک زلزله پرداخته شده است. بدین منظور از مدل‌های سازه ای سه بعدی با خروج از مرکزیت‌های مختلف روسازه برای انجام تحلیل‌های‌ دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل‌های انجام شده نشان دهنده عملکرد مناسب سیستم‌های جداساز با میرایی کم یا متوسط در کاهش پاسخ لرزه‌ای مدل‌های سازه‌ای می‌باشد. همچنین بررسی‌های انجام شده بیانگر آن است که مفهوم جابجایی نسبی واقعی و نیز برش واقعی طبقات که از برآیند برداری جابجایی‌های نسبی و نیز برش‌های طبقات بدست می‌آید‌، ملاک دقیق‌تری برای ارزیابی عملکرد لرزه‌ای سیستم‌های جداساز لرزه‌ای می‌باشد.

جداسازی پایه ، مدل سازه‌ای سه بعدی ، تحلیل دینامیکی غیرخطی ، خروج از مرکزیت