حسین آدمیت - مدرس دانشگاه دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت
شهرام قنبری - مدرس دانشگاه کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی
سمانه صومعلو - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی

این پژوهش از نوع شبه آزمایشی است که به صورت پیش آزمون و پس آزمون بدون گروه کنترل طراحی شده است . جامعه آماری این است که عمدتاً تحت پوشش انجمن های دیابتی حمایتی، - پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت شهرستان اردبیل در سال 92-1391 خصوصی و کلینک دیابتی بیمارس ا تن امام خمینی می باشند . برآورد تقریبی 1029 می باشد. حداقل نمونه برای طرح های آزمایشی 15 نفر است(دلاور، 1388 ) و در این پژوهش برای افزایش اعتبار 20 نفر انتخاب شد . برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی استفاده شده است که دارای 36 سوال است که هشت حیطه مختلف سلامت (عملکرد جسمانی، محدودیت نقش جسمانی، سلامت عمومی، نشاط، عملکرد اجتماعی، محدودیت در نقش روانی، سلامت روحی ) را مورد ارزیابی قرار می دهد . برای آزمون فرضیه ها از آزمون T وابسته استفاده شده است و برای این منظور از نرم افزار آم اری SPSS بهره گرفته شده است. یافته های تحقیق نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی تاثیر دارد و همچنین درمان شناختی رفتاری تاثیر معناداری بر همه مولفه های کیفیت زندگی می گذارد P<0/01 وموجب افزایش کیفیت زندگی این بیماران شده است و میتواند به عنوان یک درمان روان شناختی درکمک به بیماران دیابتی درجهت تسریع روند بهبودی مورداستفاده قرارگیرد

درمان شناختی - رفتاری ، کیفیت زندگی ، بیماران، دیابت