سیدمجتبی روحانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد گناباد

در این مقاله روشی برای انتخاب و استفاده از مثلث های غیردلانی برای تشخیص تطابق دواثرانگشت ارائه شده است. در این روش صرفاً از اطلاعات مینوشیای اثرانگشت استفاده می شود. روش معمول برای تطابق دو اثرانگشت از مثلث های دولاونی است. این مثلث ها بر اساس اطلاعات محلی مینوشیاهای مجاور تولید می گردند. اشکال روش مثلث سازی دلانی هم همین محلی بودن اطلاعات آن است به نحوی که با جابجایی یا حذف یک مینوشیا ممکن است ساختار مثلث ها تغییر کند و تطابق را دچار مشکل نماید. برای رفع این مشکل در روش ارائه شده از مثلث هایی استفاده می شود که دارای ابعاد بزرگتر بوده و اطلاعات کلی تری را دربگیرند. روش بر روی چهار دسته داده مختلف اجرا و با روش مثلثی سازی دلاونی مقایسه شده است.

بیومتریک، تطابق اثرانگشت، مثلثی سازی دلانی، مینوشیا