رسول احمدزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام
امامعلی عاشری - عضو هیات علمی گروه جغرافیا دانشگاه پیام نور
رحمان شریفیان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور

گردشگری شهری موضوع نسبتاً جدیدی از گردشگری است که سابقه آن به کمتر از دو دهه میرسد. منابع گردشگریشهری از سه بخش عمده تشکیل میگردد. عناصر اولیه شامل، مکانهای قابل بازدید مانند آثار تاریخی، خیابانهای تاریخی،بوستانها، فضای سبز، گالری، گنجینه و عناصر ثانویه شامل تأسیسات اقامتی و فروشگاهها و بخش سوم، عناصری هستند کهکار راهنمایی و خدمات گردشگری شهری را انجام میدهند. برای جذب گردشگر باید زیر ساختها فراهم شود تا بتوان به اهدافتوسعه دست یافت. تحقیق حاضر با هدف شناسایی جایگاه و اهمیت گردشگری شهری، بررسی مفاهیم و روند تکاملی آن، وفرآیندهای مربوط به راهبردهای توسعه پایدار گردشگری شهری و ارزیابی ارتباط بین توسعه شهری و گردشگری و همچنینپیامدها و آثار مثبت و منفی این نوع گردشگری به نگارش در آمده است. فضاهای شهری کاملترین قرارگاههای انسان راتشکیل میدهند و در بردارنده مراکز مهم اقتصادی، علمی، تفریحی ، پزشکی می باشد و همچنین از جاذبه های فرهنگی، تاریخیو طبیعی برخوردارند. مهمترین فضاهایی که در میان مقصدهای گوناگون مورد توجه و بازدید گردشگران قرار می گیرند شهرهاهستند، به همین جهت می توان گفت شهرها مهمترین کانون جذب جهانگردان می باشند. شهرها هر یک با ویژگی های منحصر بهفرد خود و جاذبه های گوناگونی که دارند می توانند با جذب گردشگران در جهت توسعه همه جانبه کمک نمایند. در این تحقیق ازروش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است و با شناسایی عناصر گردشگری شهری و بررسی معیارهای تعیین کننده توسعه پایدارگردشگری شهری و مطالعه قابلیت و توانهای بالفعل و بالقوه شهرها، در توسعه گردشگری و همچنین مراحل و فرآیندهای توسعهگردشگری در شهرها پرداخته شده است. تحقیق حاضر پس از جمع بندی و نتیجه گیری ، پیشنهاداتی را به منظور توسعه پایدارگردشگری شهری، ارائه نموده است.

شهرها، توسعه پایدار ، گردشگری شهری