هادی لطفی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
مریم لطفی - دانشجوی کارشناسی ارشد اکوتوریسم دانشگاه علم و فرهنگ تهران

محیط زیست عاملی موثر در زندگی بشر است و بی توجهی به آن مشکل آفرین خواهد بود. همانگونه کهعده ای در گذشته فکر نمی کردند که رسیدگی به مسائل بهداشت عمومی مهم باشد و اقداماتی که در اینزمینه انجام می گرفت با مقاومت آنان مواجه می شد در امر حفاظت از محیط زیست متاسفانه این نگاه هنوزوجود دارد. بشر امروزه در پی فعالیت های روزانه و در تکاپو برای گذران زندگی روزمره و معاش خود ودر جهت احداث مسکن، چه به عنوان سرپناه و چه به منظورسرمایه گذاری، همیشه محیط زیست رادگرگون می سازد. در این فرایند فضاهای سبز، باغ ها و جنگل ها تبدیل به آسمان خراش ها و شهرکهای مسکونی می شوند. کمبود فضای سبز از یک طرف و گسترش روز افزون شهرنشینی و بالطبع رشدعمودی ساختمان ها از طرف دیگر موجب شده است نیازهای روحی و جسمی شهروندان به طبیعت و فضایسبز و کارکرد مهم آنها در زندگی شهری به دست فراموشی سپرده شود ، در روند صنعتی شدن و گسترشدخالت بشر در طبیعت مکان یابی صحیح صورت نگرفت، در تعارض بین طبیعت و جهان مدرن، باید اقداماتمقتضی برای حفظ اجزا و بخش هایی از جهان سنتی به شکل جدید انجام می گرفت اما مشکل از آنجا آغازشد که اقدامات لازم برای جبران تبعات صنعتی شدن انجام نگرفت. در مقابله با این مشکل که یکی ازاساسی ترین مشکلات بشری است تدوین و تدبیر قوانین و تشکیل ساختاری برای زیست بوم بشر میتواند تاحدودی از نگرانی ها بکاهد در این مقاله که به صورت مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است سعی گردیدهبا نگاهی به شورای عالی محیط زیست به عنوان عالی ترین مقام حکومتی در امر محیط زیست به شرحوظایف این شورا پرداخته وعملکرد آن مورد ارزیابی قرار گیرد. در پایان مشاهده گردید نگاه تجملی و غیرکارشناسی و غیر علمی به موضوع محیط زیست از سوی برخی نهادهاو سازمان ها،سیاست زدگی موضوعمحیط زیست و عدم پیگیری مصوبات و دستورات تا حصول نتیجه و نداشتن ضمانت اجرایی،تعطیلی هفتساله شورا،اتفاقات جبران ناپذیرزیست محیطی ،عملکرد ضعیفی را از فعالیت های این شورا نشان می دهد.

محیط زیست ، شورای عالی محیط زیست، وظایف شورای عالی محیط زیست ، ارزیابی وظایف شورا