بررسی عناصر اقلیمی بر ارزیابی آسایش انسان و گردشگری شهرستان فریدن با استفاده از شاخص TCI و بیکر

صنعت توریسم وسیله مهمی برای شناساندن تولیدات و محصولات داخلی به خارجیان ودر نتیجه وسعت وگسترشبازارهای صادراتی است واز نظر اقتصاددانان، جهانگردی یکی از سریع ترین راه های بازگشت سرمایه میباشد.آب و هوا بهعنوان یکی از عوامل محیطی در صنعت توریسم محسوب میشود و مطلوبیت آب وهوای فصلی نقش فراوانی برمیزاندرآمدهای توریسمی دارد بنابراین دارا بودن شرایط مطلوب اقلیمی جزء مزیتها وتوانهای بالقوه برای گردشگری محسوبمیشود واغلب مسافران در انتخاب مکان و زمان سفر به شرایط آب و هوایی توجه ویژه میکنند. دراین پژوهش با استفاده ازشاخص TCI که تلفیقی از پارامترهای (میانگین حداکثر دمای روزانه، میانگین دمای روزانه، میانگین حداقل رطوبت نسبی،میانگین رطوبت نسبی روزانه، بارش، ساعات آفتابی و سرعت باد) و شاخص بیکرکه شامل پارامترهای (میانگین دمای روزانهو سرعت باد) می باشد به ارزیابی اقلیم توریسم شهرستان فریدن پرداخته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد کهبر اساس شاخص TCI به طور کلی ماه های خرداد، مرداد و شهریور بهترین ماهها برای حضور گردشگر در اینشهرستان میباشند و شرایط اقلیمی ایده آل را در بر میگیرند. ماههای اردیبهشت وتیر در رده بعدی قرار دارند ودراین ماهها شهرستان در وضعیت عالی به سر میبرد. در ماه مهر وضعیت اقلیمی شهرستان برای حضور گردشگربسیار خوب و ماه فروردین وضعیت خوب را شامل میشود اما دیگر ماههای سال شامل ماههای آبان، آذر، دی،بهمن، اسفند که برابر با ماههای سرد سال است، این شهرستان وضعیت مناسبی برای حضور گردشگرندارد،همچنین نتایج حاصل از شاخص بیکر نیز نشان میدهد که شهرستان فریدن، محدوده آسایش بیوکلیمایی در ماه هایاردیبهشت، خرداد، تیر ،مرداد، شهریور، مهر را دارا می باشد.

Keywords:

شاخص اقلیم گردشگری , آسایش حرارتی , شاخص بیکر , فریدن